Formentabelle zu „dicare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dico, nondico, arcadico, clondico, euridico, itadico, saepedico | dicor |
2. Person Singular | dicas | dicaris, dicare, demordicare, rendicare |
3. Person Singular | dicat, dicatae(que), dicatesse, diludicat, citodicat | dicatur |
1. Person Plural | dicamus | dicamur |
2. Person Plural | dicatis | dicamini |
3. Person Plural | dicant | dicantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dicabam | dicabar |
2. Person Singular | dicabas | dicabare, dicabaris |
3. Person Singular | dicabat | dicabatur |
1. Person Plural | dicabamus | dicabamur |
2. Person Plural | dicabatis | dicabamini |
3. Person Plural | dicabant | dicabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dicabo | dicabor |
2. Person Singular | dicabis | dicabere, dicaberis |
3. Person Singular | dicabit | dicabitur |
1. Person Plural | dicabimus | dicabimur |
2. Person Plural | dicabitis | dicabimini |
3. Person Plural | dicabunt | dicabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dicavi | — |
2. Person Singular | dicavisti | — |
3. Person Singular | dicauit | — |
1. Person Plural | dicavimus | — |
2. Person Plural | dicavistis | — |
3. Person Plural | dicarunt, dicauerunt, dicare, dicavere | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dicaveram | — |
2. Person Singular | dicaveras | — |
3. Person Singular | dicaverat | — |
1. Person Plural | dicaveramus | — |
2. Person Plural | dicaveratis | — |
3. Person Plural | dicaverant, dicarant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dicavero | — |
2. Person Singular | dicaris, dicaveris | — |
3. Person Singular | dicarit, dicaverit | — |
1. Person Plural | dicaverimus | — |
2. Person Plural | dicaveritis | — |
3. Person Plural | dicaverint | — |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dicarem | dicarer |
2. Person Singular | dicares | dicarere, dicareris |
3. Person Singular | dicaret | dicaretur |
1. Person Plural | dicaremus | dicaremur |
2. Person Plural | dicaretis | dicaremini |
3. Person Plural | dicarent | dicarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dicaverim | — |
2. Person Singular | dicaris, dicaveris | — |
3. Person Singular | dicarit, dicaverit | — |
1. Person Plural | dicaverimus | — |
2. Person Plural | dicaveritis | — |
3. Person Plural | dicaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dicavissem | — |
2. Person Singular | dicavisses | — |
3. Person Singular | dicavisset | — |
1. Person Plural | dicavissemus | — |
2. Person Plural | dicavissetis | — |
3. Person Plural | dicavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | dicare, demordicare, rendicare | dicavisse |
Passiv | dicari, dicarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | dica, verdica, arcadica, audica | dicare, demordicare, rendicare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | cupidicate, dicate | dicamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | dicato | dicator |
3. Person Singular | dicato | dicator |
2. Person Plural | dicatote | — |
3. Person Plural | dicanto | dicantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | dicatum, dicata, dicatus, decdicatum, dicatum(que), vidicata | dicatae, dicata, dicati, vidicata |
Genitiv | dicatae, dicati, dicati | dicatarum, dicatorum, dicatorum |
Dativ | dicatae, dicato, dicato | dicatis |
Akkusativ | dicatum, dicatam, dicatum, decdicatum, decdicatum, dicatum(que), dicatum(que) | dicatos, dicata, dicatas, vidicata |
Ablativ | dicata, dicato, dicato, vidicata | dicatis |
Vokativ | dicatum, dicata, cupidicate, decdicatum, dicate, dicatum(que), vidicata | dicata, dicatae, dicati, vidicata |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | dicans | dicantes, dicantia |
Genitiv | dicantis | dicantium, dicantum |
Dativ | dicanti | dicantibus, praeidicantibus |
Akkusativ | dicans, dicantem | dicantes, dicantia |
Ablativ | dicante, dicanti | dicantibus, praeidicantibus |
Vokativ | dicans | dicantes, dicantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | dicaturum, dicatura, dicaturus | dicatura, dicaturae, dicaturi |
Genitiv | dicaturae, dicaturi, dicaturi | dicaturarum, dicaturorum, dicaturorum |
Dativ | dicaturae, dicaturo, dicaturo | dicaturis |
Akkusativ | dicaturum, dicaturum, dicaturam | dicaturos, dicatura, dicaturas |
Ablativ | dicatura, dicaturo, dicaturo | dicaturis |
Vokativ | dicaturum, dicatura, dicature | dicatura, dicaturae, dicaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | dicandum, dicanda, dicandus, jundicandum | dicanda, dicandae, dicandi |
Genitiv | dicandae, dicandi, dicandi | dicandarum, dicandorum, dicandorum |
Dativ | dicandae, dicando, dicando | dicandis |
Akkusativ | dicandum, dicandum, dicandam, jundicandum, jundicandum | dicanda, dicandas, dicandos |
Ablativ | dicanda, dicando, dicando | dicandis |
Vokativ | dicandum, dicanda, dicande, jundicandum | dicanda, dicandae, dicandi |
Substantiv
| Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | dicia |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | dicia |
Ablativ | — | — |
Vokativ | — | dicia |
155 (280) Formen für „dicare“