Formentabelle zu „desaltare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desalto | desaltor |
2. Person Singular | desaltas | desaltare, desaltaris |
3. Person Singular | desaltat | desaltatur |
1. Person Plural | desaltamus | desaltamur |
2. Person Plural | desaltatis | desaltamini |
3. Person Plural | desaltant | desaltantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltabam | desaltabar |
2. Person Singular | desaltabas | desaltabare, desaltabaris |
3. Person Singular | desaltabat | desaltabatur |
1. Person Plural | desaltabamus | desaltabamur |
2. Person Plural | desaltabatis | desaltabamini |
3. Person Plural | desaltabant | desaltabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltabo | desaltabor |
2. Person Singular | desaltabis | desaltabere, desaltaberis |
3. Person Singular | desaltabit | desaltabitur |
1. Person Plural | desaltabimus | desaltabimur |
2. Person Plural | desaltabitis | desaltabimini |
3. Person Plural | desaltabunt | desaltabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltavi | — |
2. Person Singular | desaltavisti | — |
3. Person Singular | desaltavit | — |
1. Person Plural | desaltavimus | — |
2. Person Plural | desaltavistis | — |
3. Person Plural | desaltare, desaltavere, desaltaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltaveram | — |
2. Person Singular | desaltaveras | — |
3. Person Singular | desaltaverat | — |
1. Person Plural | desaltaveramus | — |
2. Person Plural | desaltaveratis | — |
3. Person Plural | desaltaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltavero | — |
2. Person Singular | desaltaris, desaltaveris | — |
3. Person Singular | desaltaverit | — |
1. Person Plural | desaltaverimus | — |
2. Person Plural | desaltaveritis | — |
3. Person Plural | desaltaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltem | desalter |
2. Person Singular | desaltes | desaltere, desalteris |
3. Person Singular | desaltet | desaltetur |
1. Person Plural | desaltemus | desaltemur |
2. Person Plural | desaltetis | desaltemini |
3. Person Plural | desaltent | desaltentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltarem | desaltarer |
2. Person Singular | desaltares | desaltarere, desaltareris |
3. Person Singular | desaltaret | desaltaretur |
1. Person Plural | desaltaremus | desaltaremur |
2. Person Plural | desaltaretis | desaltaremini |
3. Person Plural | desaltarent | desaltarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltaverim | — |
2. Person Singular | desaltaris, desaltaveris | — |
3. Person Singular | desaltaverit | — |
1. Person Plural | desaltaverimus | — |
2. Person Plural | desaltaveritis | — |
3. Person Plural | desaltaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | desaltavissem | — |
2. Person Singular | desaltavisses | — |
3. Person Singular | desaltavisset | — |
1. Person Plural | desaltavissemus | — |
2. Person Plural | desaltavissetis | — |
3. Person Plural | desaltavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | desaltare | desaltavisse |
Passiv | desaltari, desaltarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | desalta | desaltare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | desaltate | desaltamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | desaltato | desaltator |
3. Person Singular | desaltato | desaltator |
2. Person Plural | desaltatote | — |
3. Person Plural | desaltanto | desaltantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | desaltata, desaltatum, desaltatus | desaltata, desaltatae, desaltati |
Genitiv | desaltatae, desaltati | desaltatarum, desaltatorum |
Dativ | desaltato, desaltatae | desaltatis |
Akkusativ | desaltatam, desaltatum | desaltata, desaltatas, desaltatos |
Ablativ | desaltato, desaltata | desaltatis |
Vokativ | desaltata, desaltate, desaltatum | desaltata, desaltatae, desaltati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | desaltans | desaltantes, desaltantia |
Genitiv | desaltantis | desaltantium, desaltantum |
Dativ | desaltanti | desaltantibus |
Akkusativ | desaltans, desaltantem | desaltantes, desaltantia |
Ablativ | desaltante, desaltanti | desaltantibus |
Vokativ | desaltans | desaltantes, desaltantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | desaltatura, desaltaturum, desaltaturus | desaltatura, desaltaturae, desaltaturi |
Genitiv | desaltaturae, desaltaturi | desaltaturarum, desaltaturorum |
Dativ | desaltaturae, desaltaturo | desaltaturis |
Akkusativ | desaltaturam, desaltaturum | desaltatura, desaltaturas, desaltaturos |
Ablativ | desaltatura, desaltaturo | desaltaturis |
Vokativ | desaltatura, desaltature, desaltaturum | desaltatura, desaltaturae, desaltaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | desaltanda, desaltandum, desaltandus | desaltanda, desaltandae, desaltandi |
Genitiv | desaltandae, desaltandi | desaltandarum, desaltandorum |
Dativ | desaltandae, desaltando | desaltandis |
Akkusativ | desaltandam, desaltandum | desaltanda, desaltandas, desaltandos |
Ablativ | desaltanda, desaltando | desaltandis |
Vokativ | desaltanda, desaltande, desaltandum | desaltanda, desaltandae, desaltandi |
152 (228) Formen für „desaltare“