Formentabelle zu „demanare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular |
Warning: Division by zero in /srv/data/web/vhosts/www.latein.me/htdocs/formTable.php on line 456
demano | demanor |
2. Person Singular | demanas | demanare, demanaris |
3. Person Singular | demanat | demanatur |
1. Person Plural | demanamus | demanamur |
2. Person Plural | demanatis | demanamini |
3. Person Plural | demanant | demanantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanabam | demanabar |
2. Person Singular | demanabas | demanabare, demanabaris |
3. Person Singular | demanabat | demanabatur |
1. Person Plural | demanabamus | demanabamur |
2. Person Plural | demanabatis | demanabamini |
3. Person Plural | demanabant | demanabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanabo | demanabor |
2. Person Singular | demanabis | demanabere, demanaberis |
3. Person Singular | demanabit | demanabitur |
1. Person Plural | demanabimus | demanabimur |
2. Person Plural | demanabitis | demanabimini |
3. Person Plural | demanabunt | demanabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanavi | — |
2. Person Singular | demanavisti | — |
3. Person Singular | demanavit | — |
1. Person Plural | demanavimus | — |
2. Person Plural | demanavistis | — |
3. Person Plural | demanare, demanavere, demanaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanaveram | — |
2. Person Singular | demanaveras | — |
3. Person Singular | demanaverat | — |
1. Person Plural | demanaveramus | — |
2. Person Plural | demanaveratis | — |
3. Person Plural | demanaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanavero | — |
2. Person Singular | demanaris, demanaveris | — |
3. Person Singular | demanaverit | — |
1. Person Plural | demanaverimus | — |
2. Person Plural | demanaveritis | — |
3. Person Plural | demanaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanem | demaner |
2. Person Singular | demanes | demanere, demaneris |
3. Person Singular | demanet | demanetur |
1. Person Plural | demanemus | demanemur |
2. Person Plural | demanetis | demanemini |
3. Person Plural | demanent | demanentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanarem | demanarer |
2. Person Singular | demanares | demanarere, demanareris |
3. Person Singular | demanaret | demanaretur |
1. Person Plural | demanaremus | demanaremur |
2. Person Plural | demanaretis | demanaremini |
3. Person Plural | demanarent | demanarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanaverim | — |
2. Person Singular | demanaris, demanaveris | — |
3. Person Singular | demanaverit | — |
1. Person Plural | demanaverimus | — |
2. Person Plural | demanaveritis | — |
3. Person Plural | demanaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | demanavissem | — |
2. Person Singular | demanavisses | — |
3. Person Singular | demanavisset | — |
1. Person Plural | demanavissemus | — |
2. Person Plural | demanavissetis | — |
3. Person Plural | demanavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | demanare | demanavisse |
Passiv | demanari, demanarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | demana | demanare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | demanate | demanamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | demanato | demanator |
3. Person Singular | demanato | demanator |
2. Person Plural | demanatote | — |
3. Person Plural | demananto | demanantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | demanata, demanatum, demanatus | demanata, demanatae, demanati |
Genitiv | demanatae, demanati | demanatarum, demanatorum |
Dativ | demanatae, demanato | demanatis |
Akkusativ | demanatam, demanatum | demanata, demanatas, demanatos |
Ablativ | demanata, demanato | demanatis |
Vokativ | demanata, demanate, demanatum | demanata, demanatae, demanati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | demanans | demanantes, demanantia |
Genitiv | demanantis | demanantium, demanantum |
Dativ | demananti | demanantibus |
Akkusativ | demanans, demanantem | demanantes, demanantia |
Ablativ | demanante, demananti | demanantibus |
Vokativ | demanans | demanantes, demanantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | demanatura, demanaturum, demanaturus | demanatura, demanaturae, demanaturi |
Genitiv | demanaturae, demanaturi | demanaturarum, demanaturorum |
Dativ | demanaturae, demanaturo | demanaturis |
Akkusativ | demanaturam, demanaturum | demanatura, demanaturas, demanaturos |
Ablativ | demanatura, demanaturo | demanaturis |
Vokativ | demanatura, demanature, demanaturum | demanatura, demanaturae, demanaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | demananda, demanandum, demanandus | demananda, demanandae, demanandi |
Genitiv | demanandae, demanandi | demanandarum, demanandorum |
Dativ | demanandae, demanando | demanandis |
Akkusativ | demanandam, demanandum | demananda, demanandas, demanandos |
Ablativ | demananda, demanando | demanandis |
Vokativ | demananda, demanande, demanandum | demananda, demanandae, demanandi |
152 (228) Formen für „demanare“