Formentabelle zu „deluctare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular |
Warning: Division by zero in /srv/data/web/vhosts/www.latein.me/htdocs/formTable.php on line 463
delocto, delucto | deluctor |
2. Person Singular | deluctas | deluctare, deluctaris |
3. Person Singular | deluctat | deluctatur |
1. Person Plural | deluctamus | deluctamur |
2. Person Plural | deluctatis | deluctamini |
3. Person Plural | deluctant | deluctantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctabam | deluctabar |
2. Person Singular | deluctabas | deluctabare, deluctabaris |
3. Person Singular | deluctabat | deluctabatur |
1. Person Plural | deluctabamus | deluctabamur |
2. Person Plural | deluctabatis | deluctabamini |
3. Person Plural | deluctabant | deluctabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctabo | deluctabor |
2. Person Singular | deluctabis | deluctabere, deluctaberis |
3. Person Singular | deluctabit | deluctabitur |
1. Person Plural | deluctabimus | deluctabimur |
2. Person Plural | deluctabitis | deluctabimini |
3. Person Plural | deluctabunt | deluctabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctavi | — |
2. Person Singular | deluctavisti | — |
3. Person Singular | deluctavit | — |
1. Person Plural | deluctavimus | — |
2. Person Plural | deluctavistis | — |
3. Person Plural | deluctare, deluctavere, deluctaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctaveram | — |
2. Person Singular | deluctaveras | — |
3. Person Singular | deluctaverat | — |
1. Person Plural | deluctaveramus | — |
2. Person Plural | deluctaveratis | — |
3. Person Plural | deluctaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctavero | — |
2. Person Singular | deluctaris, deluctaveris | — |
3. Person Singular | deluctaverit | — |
1. Person Plural | deluctaverimus | — |
2. Person Plural | deluctaveritis | — |
3. Person Plural | deluctaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctem | delucter |
2. Person Singular | deluctes | deluctere, delucteris |
3. Person Singular | deluctet | deluctetur |
1. Person Plural | deluctemus | deluctemur |
2. Person Plural | deluctetis | deluctemini |
3. Person Plural | deluctent | deluctentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctarem | deluctarer |
2. Person Singular | deluctares | deluctarere, deluctareris |
3. Person Singular | deluctaret | deluctaretur |
1. Person Plural | deluctaremus | deluctaremur |
2. Person Plural | deluctaretis | deluctaremini |
3. Person Plural | deluctarent | deluctarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctaverim | — |
2. Person Singular | deluctaris, deluctaveris | — |
3. Person Singular | deluctaverit | — |
1. Person Plural | deluctaverimus | — |
2. Person Plural | deluctaveritis | — |
3. Person Plural | deluctaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | deluctavissem | — |
2. Person Singular | deluctavisses | — |
3. Person Singular | deluctavisset | — |
1. Person Plural | deluctavissemus | — |
2. Person Plural | deluctavissetis | — |
3. Person Plural | deluctavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | deluctare | deluctavisse |
Passiv | deluctari, deluctarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | delucta | deluctare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | deluctate | deluctamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | deluctato | deluctator |
3. Person Singular | deluctato | deluctator |
2. Person Plural | deluctatote | — |
3. Person Plural | deluctanto | deluctantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | deluctata, deluctatum, deluctatus | deluctata, deluctatae, deluctati |
Genitiv | deluctatae, deluctati | deluctatarum, deluctatorum |
Dativ | deluctatae, deluctato | deluctatis |
Akkusativ | deluctatam, deluctatum | deluctata, deluctatas, deluctatos |
Ablativ | deluctata, deluctato | deluctatis |
Vokativ | deluctata, deluctate, deluctatum | deluctata, deluctatae, deluctati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | deluctans | deluctantes, deluctantia |
Genitiv | deluctantis | deluctantium, deluctantum |
Dativ | deluctanti | deluctantibus |
Akkusativ | deluctans, deluctantem | deluctantes, deluctantia |
Ablativ | deluctante, deluctanti | deluctantibus |
Vokativ | deluctans | deluctantes, deluctantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | deluctatura, deluctaturum, deluctaturus | deluctatura, deluctaturae, deluctaturi |
Genitiv | deluctaturae, deluctaturi | deluctaturarum, deluctaturorum |
Dativ | deluctaturae, deluctaturo | deluctaturis |
Akkusativ | deluctaturam, deluctaturum | deluctatura, deluctaturas, deluctaturos |
Ablativ | deluctatura, deluctaturo | deluctaturis |
Vokativ | deluctatura, deluctature, deluctaturum | deluctatura, deluctaturae, deluctaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | deluctanda, deluctandum, deluctandus | deluctanda, deluctandae, deluctandi |
Genitiv | deluctandae, deluctandi | deluctandarum, deluctandorum |
Dativ | deluctandae, deluctando | deluctandis |
Akkusativ | deluctandam, deluctandum | deluctanda, deluctandas, deluctandos |
Ablativ | deluctanda, deluctando | deluctandis |
Vokativ | deluctanda, deluctande, deluctandum | deluctanda, deluctandae, deluctandi |
152 (229) Formen für „deluctare“