Formentabelle zu „dejudicare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular |
Warning: Division by zero in /srv/data/web/vhosts/www.latein.me/htdocs/formTable.php on line 463
dejudico | dejudicor |
2. Person Singular | dejudicas | dejudicare, dejudicaris |
3. Person Singular | dejudicat | dejudicatur |
1. Person Plural | dejudicamus | dejudicamur |
2. Person Plural | dejudicatis | dejudicamini |
3. Person Plural | dejudicant | dejudicantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicabam | dejudicabar |
2. Person Singular | dejudicabas | dejudicabare, dejudicabaris |
3. Person Singular | dejudicabat | dejudicabatur |
1. Person Plural | dejudicabamus | dejudicabamur |
2. Person Plural | dejudicabatis | dejudicabamini |
3. Person Plural | dejudicabant | dejudicabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicabo | dejudicabor |
2. Person Singular | dejudicabis | dejudicabere, dejudicaberis |
3. Person Singular | dejudicabit | dejudicabitur |
1. Person Plural | dejudicabimus | dejudicabimur |
2. Person Plural | dejudicabitis | dejudicabimini |
3. Person Plural | dejudicabunt | dejudicabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicavi | — |
2. Person Singular | dejudicavisti | — |
3. Person Singular | dejudicavit | — |
1. Person Plural | dejudicavimus | — |
2. Person Plural | dejudicavistis | — |
3. Person Plural | dejudicare, dejudicavere, dejudicaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicaveram | — |
2. Person Singular | dejudicaveras | — |
3. Person Singular | dejudicaverat | — |
1. Person Plural | dejudicaveramus | — |
2. Person Plural | dejudicaveratis | — |
3. Person Plural | dejudicaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicavero | — |
2. Person Singular | dejudicaris, dejudicaveris | — |
3. Person Singular | dejudicaverit | — |
1. Person Plural | dejudicaverimus | — |
2. Person Plural | dejudicaveritis | — |
3. Person Plural | dejudicaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicem | dejudicer |
2. Person Singular | dejudices | dejudicere, dejudiceris |
3. Person Singular | dejudicet | dejudicetur |
1. Person Plural | dejudicemus | dejudicemur |
2. Person Plural | dejudicetis | dejudicemini |
3. Person Plural | dejudicent | dejudicentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicarem | dejudicarer |
2. Person Singular | dejudicares | dejudicarere, dejudicareris |
3. Person Singular | dejudicaret | dejudicaretur |
1. Person Plural | dejudicaremus | dejudicaremur |
2. Person Plural | dejudicaretis | dejudicaremini |
3. Person Plural | dejudicarent | dejudicarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicaverim | — |
2. Person Singular | dejudicaris, dejudicaveris | — |
3. Person Singular | dejudicaverit | — |
1. Person Plural | dejudicaverimus | — |
2. Person Plural | dejudicaveritis | — |
3. Person Plural | dejudicaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | dejudicavissem | — |
2. Person Singular | dejudicavisses | — |
3. Person Singular | dejudicavisset | — |
1. Person Plural | dejudicavissemus | — |
2. Person Plural | dejudicavissetis | — |
3. Person Plural | dejudicavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | dejudicare | dejudicavisse |
Passiv | dejudicari, dejudicarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | dejudica | dejudicare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | dejudicate | dejudicamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | dejudicato | dejudicator |
3. Person Singular | dejudicato | dejudicator |
2. Person Plural | dejudicatote | — |
3. Person Plural | dejudicanto | dejudicantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | dejudicata, dejudicatum, dejudicatus | dejudicata, dejudicatae, dejudicati |
Genitiv | dejudicatae, dejudicati | dejudicatarum, dejudicatorum |
Dativ | dejudicatae, dejudicato | dejudicatis |
Akkusativ | dejudicatam, dejudicatum | dejudicata, dejudicatas, dejudicatos |
Ablativ | dejudicata, dejudicato | dejudicatis |
Vokativ | dejudicata, dejudicate, dejudicatum | dejudicata, dejudicatae, dejudicati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | dejudicans | dejudicantes, dejudicantia |
Genitiv | dejudicantis | dejudicantium, dejudicantum |
Dativ | dejudicanti | dejudicantibus |
Akkusativ | dejudicans, dejudicantem | dejudicantes, dejudicantia |
Ablativ | dejudicante, dejudicanti | dejudicantibus |
Vokativ | dejudicans | dejudicantes, dejudicantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | dejudicatura, dejudicaturum, dejudicaturus | dejudicatura, dejudicaturae, dejudicaturi |
Genitiv | dejudicaturae, dejudicaturi | dejudicaturarum, dejudicaturorum |
Dativ | dejudicaturae, dejudicaturo | dejudicaturis |
Akkusativ | dejudicaturam, dejudicaturum | dejudicatura, dejudicaturas, dejudicaturos |
Ablativ | dejudicatura, dejudicaturo | dejudicaturis |
Vokativ | dejudicatura, dejudicature, dejudicaturum | dejudicatura, dejudicaturae, dejudicaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | dejudicanda, dejudicandum, dejudicandus | dejudicanda, dejudicandae, dejudicandi |
Genitiv | dejudicandae, dejudicandi | dejudicandarum, dejudicandorum |
Dativ | dejudicandae, dejudicando | dejudicandis |
Akkusativ | dejudicandam, dejudicandum | dejudicanda, dejudicandas, dejudicandos |
Ablativ | dejudicanda, dejudicando | dejudicandis |
Vokativ | dejudicanda, dejudicande, dejudicandum | dejudicanda, dejudicandae, dejudicandi |
152 (228) Formen für „dejudicare“