Formentabelle zu „decuriare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decurio | decurior |
2. Person Singular | decurias | decuriare, decuriaris |
3. Person Singular | decuriat, decuriateis | decuriatur |
1. Person Plural | decuriamus | decuriamur |
2. Person Plural | decuriatis | decuriamini |
3. Person Plural | decuriant | decuriantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriabam | decuriabar |
2. Person Singular | decuriabas | decuriabare, decuriabaris |
3. Person Singular | decuriabat | decuriabatur |
1. Person Plural | decuriabamus | decuriabamur |
2. Person Plural | decuriabatis | decuriabamini |
3. Person Plural | decuriabant | decuriabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriabo | decuriabor |
2. Person Singular | decuriabis | decuriabere, decuriaberis |
3. Person Singular | decuriabit | decuriabitur |
1. Person Plural | decuriabimus | decuriabimur |
2. Person Plural | decuriabitis | decuriabimini |
3. Person Plural | decuriabunt | decuriabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriavi | — |
2. Person Singular | decuriavisti | — |
3. Person Singular | decuriavit | — |
1. Person Plural | decuriavimus | — |
2. Person Plural | decuriavistis | — |
3. Person Plural | decuriare, decuriavere, decuriaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriaveram | — |
2. Person Singular | decuriaveras | — |
3. Person Singular | decuriaverat | — |
1. Person Plural | decuriaveramus | — |
2. Person Plural | decuriaveratis | — |
3. Person Plural | decuriaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriavero | — |
2. Person Singular | decuriaris, decuriaveris | — |
3. Person Singular | decuriaverit | — |
1. Person Plural | decuriaverimus | — |
2. Person Plural | decuriaveritis | — |
3. Person Plural | decuriaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriem | decurier |
2. Person Singular | decuries | decuriere, decurieris |
3. Person Singular | decuriet | decurietur |
1. Person Plural | decuriemus | decuriemur |
2. Person Plural | decurietis | decuriemini |
3. Person Plural | decurient | decurientur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriarem | decuriarer |
2. Person Singular | decuriares | decuriarere, decuriareris |
3. Person Singular | decuriaret | decuriaretur |
1. Person Plural | decuriaremus | decuriaremur |
2. Person Plural | decuriaretis | decuriaremini |
3. Person Plural | decuriarent | decuriarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriaverim | — |
2. Person Singular | decuriaris, decuriaveris | — |
3. Person Singular | decuriaverit | — |
1. Person Plural | decuriaverimus | — |
2. Person Plural | decuriaveritis | — |
3. Person Plural | decuriaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decuriavissem | — |
2. Person Singular | decuriavisses | — |
3. Person Singular | decuriavisset | — |
1. Person Plural | decuriavissemus | — |
2. Person Plural | decuriavissetis | — |
3. Person Plural | decuriavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | decuriare | decuriasse, decuriavisse |
Passiv | decuriari, decuriarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | decuria | decuriare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | decuriate | decuriamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | decuriato | decuriator |
3. Person Singular | decuriato | decuriator |
2. Person Plural | decuriatote | — |
3. Person Plural | decurianto | decuriantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | decuriata, decuriatum, decuriatus | decuriati, decuriata, decuriatae |
Genitiv | decuriati, decuriatae | decuriatarum, decuriatorum |
Dativ | decuriatae, decuriato | decuriatis |
Akkusativ | decuriatam, decuriatum | decuriata, decuriatas, decuriatos |
Ablativ | decuriata, decuriato | decuriatis |
Vokativ | decuriata, decuriate, decuriatum | decuriati, decuriata, decuriatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | decurians | decuriantes, decuriantia |
Genitiv | decuriantis | decuriantium, decuriantum |
Dativ | decurianti | decuriantibus |
Akkusativ | decurians, decuriantem | decuriantes, decuriantia |
Ablativ | decuriante, decurianti | decuriantibus |
Vokativ | decurians | decuriantes, decuriantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | decuriatura, decuriaturum, decuriaturus | decuriatura, decuriaturae, decuriaturi |
Genitiv | decuriaturae, decuriaturi | decuriaturarum, decuriaturorum |
Dativ | decuriaturae, decuriaturo | decuriaturis |
Akkusativ | decuriaturam, decuriaturum | decuriatura, decuriaturas, decuriaturos |
Ablativ | decuriatura, decuriaturo | decuriaturis |
Vokativ | decuriatura, decuriature, decuriaturum | decuriatura, decuriaturae, decuriaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | decuriandum, decurianda, decuriandus | decurianda, decuriandae, decuriandi |
Genitiv | decuriandae, decuriandi | decuriandarum, decuriandorum |
Dativ | decuriandae, decuriando | decuriandis |
Akkusativ | decuriandum, decuriandam | decurianda, decuriandas, decuriandos |
Ablativ | decurianda, decuriando | decuriandis |
Vokativ | decuriandum, decurianda, decuriande | decurianda, decuriandae, decuriandi |
152 (231) Formen für „decuriare“