Formentabelle zu „declamitare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamito | declamitor |
2. Person Singular | declamitas | declamitare, declamitaris |
3. Person Singular | declamitat | declamitatur |
1. Person Plural | declamitamus | declamitamur |
2. Person Plural | declamitatis | declamitamini |
3. Person Plural | declamitant | declamitantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitabam | declamitabar |
2. Person Singular | declamitabas | declamitabare, declamitabaris |
3. Person Singular | declamitabat | declamitabatur |
1. Person Plural | declamitabamus | declamitabamur |
2. Person Plural | declamitabatis | declamitabamini |
3. Person Plural | declamitabant | declamitabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitabo | declamitabor |
2. Person Singular | declamitabis | declamitabere, declamitaberis |
3. Person Singular | declamitabit | declamitabitur |
1. Person Plural | declamitabimus | declamitabimur |
2. Person Plural | declamitabitis | declamitabimini |
3. Person Plural | declamitabunt | declamitabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitavi | — |
2. Person Singular | declamitavisti | — |
3. Person Singular | declamitavit | — |
1. Person Plural | declamitavimus | — |
2. Person Plural | declamitavistis | — |
3. Person Plural | declamitare, declamitavere, declamitaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitaveram | — |
2. Person Singular | declamitaveras | — |
3. Person Singular | declamitaverat | — |
1. Person Plural | declamitaveramus | — |
2. Person Plural | declamitaveratis | — |
3. Person Plural | declamitaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitavero | — |
2. Person Singular | declamitaris, declamitaveris | — |
3. Person Singular | declamitaverit | — |
1. Person Plural | declamitaverimus | — |
2. Person Plural | declamitaveritis | — |
3. Person Plural | declamitaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitem | declamiter |
2. Person Singular | declamites | declamitere, declamiteris |
3. Person Singular | declamitet | declamitetur |
1. Person Plural | declamitemus | declamitemur |
2. Person Plural | declamitetis | declamitemini |
3. Person Plural | declamitent | declamitentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitarem | declamitarer |
2. Person Singular | declamitares | declamitarere, declamitareris |
3. Person Singular | declamitaret | declamitaretur |
1. Person Plural | declamitaremus | declamitaremur |
2. Person Plural | declamitaretis | declamitaremini |
3. Person Plural | declamitarent | declamitarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitaverim | — |
2. Person Singular | declamitaris, declamitaveris | — |
3. Person Singular | declamitaverit | — |
1. Person Plural | declamitaverimus | — |
2. Person Plural | declamitaveritis | — |
3. Person Plural | declamitaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | declamitavissem | — |
2. Person Singular | declamitavisses | — |
3. Person Singular | declamitavisset | — |
1. Person Plural | declamitavissemus | — |
2. Person Plural | declamitavissetis | — |
3. Person Plural | declamitavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | declamitare | declamitavisse |
Passiv | declamitari, declamitarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | declamita | declamitare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | declamitate | declamitamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | declamitato | declamitator |
3. Person Singular | declamitato | declamitator |
2. Person Plural | declamitatote | — |
3. Person Plural | declamitanto | declamitantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | declamitata, declamitatum, declamitatus | declamitata, declamitatae, declamitati |
Genitiv | declamitatae, declamitati | declamitatarum, declamitatorum |
Dativ | declamitatae, declamitato | declamitatis |
Akkusativ | declamitatam, declamitatum | declamitata, declamitatas, declamitatos |
Ablativ | declamitata, declamitato | declamitatis |
Vokativ | declamitata, declamitate, declamitatum | declamitata, declamitatae, declamitati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | declamitans | declamitantes, declamitantia |
Genitiv | declamitantis | declamitantium, declamitantum |
Dativ | declamitanti | declamitantibus |
Akkusativ | declamitans, declamitantem | declamitantes, declamitantia |
Ablativ | declamitante, declamitanti | declamitantibus |
Vokativ | declamitans | declamitantes, declamitantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | declamitatura, declamitaturum, declamitaturus | declamitatura, declamitaturae, declamitaturi |
Genitiv | declamitaturae, declamitaturi | declamitaturarum, declamitaturorum |
Dativ | declamitaturae, declamitaturo | declamitaturis |
Akkusativ | declamitaturam, declamitaturum | declamitatura, declamitaturas, declamitaturos |
Ablativ | declamitatura, declamitaturo | declamitaturis |
Vokativ | declamitatura, declamitature, declamitaturum | declamitatura, declamitaturae, declamitaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | declamitanda, declamitandum, declamitandus | declamitanda, declamitandae, declamitandi |
Genitiv | declamitandae, declamitandi | declamitandarum, declamitandorum |
Dativ | declamitandae, declamitando | declamitandis |
Akkusativ | declamitandam, declamitandum | declamitanda, declamitandas, declamitandos |
Ablativ | declamitanda, declamitando | declamitandis |
Vokativ | declamitanda, declamitande, declamitandum | declamitanda, declamitandae, declamitandi |
152 (228) Formen für „declamitare“