Formentabelle zu „decertare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decerto | decertor |
2. Person Singular | decertas | decertare, decertaris |
3. Person Singular | decertat | decertatur |
1. Person Plural | decertamus | decertamur |
2. Person Plural | decertatis | decertamini |
3. Person Plural | decertant | decertantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertabam | decertabar |
2. Person Singular | decertabas | decertabare, decertabaris |
3. Person Singular | decertabat | decertabatur |
1. Person Plural | decertabamus | decertabamur |
2. Person Plural | decertabatis | decertabamini |
3. Person Plural | decertabant | decertabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertabo | decertabor |
2. Person Singular | decertabis | decertabere, decertaberis |
3. Person Singular | decertabit | decertabitur |
1. Person Plural | decertabimus | decertabimur |
2. Person Plural | decertabitis | decertabimini |
3. Person Plural | decertabunt | decertabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertavi | — |
2. Person Singular | decertavisti | — |
3. Person Singular | decertavit | — |
1. Person Plural | decertavimus | — |
2. Person Plural | decertavistis | — |
3. Person Plural | decertare, decertarunt, decertavere, decertaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertaveram | — |
2. Person Singular | decertaveras | — |
3. Person Singular | decertarat, decertaverat | — |
1. Person Plural | decertaveramus | — |
2. Person Plural | decertaveratis | — |
3. Person Plural | decertaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertavero | — |
2. Person Singular | decertaris, decertaveris | — |
3. Person Singular | decertaverit | — |
1. Person Plural | decertaverimus | — |
2. Person Plural | decertaveritis | — |
3. Person Plural | decertarint, decertaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertem | decerter |
2. Person Singular | decertes | decertere, decerteris |
3. Person Singular | decertet | decertetur |
1. Person Plural | decertemus | decertemur |
2. Person Plural | decertetis | decertemini |
3. Person Plural | decertent | decertentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertarem | decertarer |
2. Person Singular | decertares | decertarere, decertareris |
3. Person Singular | decertaret | decertaretur |
1. Person Plural | decertaremus | decertaremur |
2. Person Plural | decertaretis | decertaremini |
3. Person Plural | decertarent | decertarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertaverim | — |
2. Person Singular | decertaris, decertaveris | — |
3. Person Singular | decertaverit | — |
1. Person Plural | decertaverimus | — |
2. Person Plural | decertaveritis | — |
3. Person Plural | decertarint, decertaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | decertassem, decertavissem | — |
2. Person Singular | decertavisses | — |
3. Person Singular | decertavisset | — |
1. Person Plural | decertavissemus | — |
2. Person Plural | decertavissetis | — |
3. Person Plural | decertavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | decertare | decertavisse |
Passiv | decertari, decertarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | decerta | decertare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | decertate | decertamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | decertato, decertatoreis | decertator |
3. Person Singular | decertato, decertatoreis | decertator |
2. Person Plural | decertatote | — |
3. Person Plural | decertanto | decertantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | decertata, decertatum, decertatus | decertata, decertatae, decertati |
Genitiv | decertatae, decertati | decertatarum, decertatorum |
Dativ | decertatae, decertato, decertatoreis | decertatis |
Akkusativ | decertatam, decertatum | decertata, decertatas, decertatos |
Ablativ | decertata, decertato, decertatoreis | decertatis |
Vokativ | decertata, decertate, decertatum | decertata, decertatae, decertati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | decertans | decertantes, decertantia |
Genitiv | decertantis | decertantium, decertantum |
Dativ | decertanti | decertantibus |
Akkusativ | decertantem, decertans | decertantes, decertantia |
Ablativ | decertante, decertanti | decertantibus |
Vokativ | decertans | decertantes, decertantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | decertatura, decertaturum, decertaturus | decertatura, decertaturae, decertaturi |
Genitiv | decertaturae, decertaturi | decertaturarum, decertaturorum |
Dativ | decertaturae, decertaturo | decertaturis |
Akkusativ | decertaturam, decertaturum | decertatura, decertaturas, decertaturos |
Ablativ | decertatura, decertaturo | decertaturis |
Vokativ | decertatura, decertature, decertaturum | decertatura, decertaturae, decertaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | decertandum, decertanda, decertandus | decertandi, decertanda, decertandae |
Genitiv | decertandi, decertandae | decertandarum, decertandorum |
Dativ | decertandae, decertando | decertandis |
Akkusativ | decertandum, decertandam | decertanda, decertandas, decertandos |
Ablativ | decertanda, decertando | decertandis |
Vokativ | decertandum, decertanda, decertande | decertandi, decertanda, decertandae |
152 (239) Formen für „decertare“