Formentabelle zu „criminare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | crimino | criminor |
2. Person Singular | criminas | criminare, criminaris |
3. Person Singular | criminat | criminatur |
1. Person Plural | criminamus | criminamur |
2. Person Plural | criminatis | criminamini |
3. Person Plural | criminant | criminantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminabam | criminabar |
2. Person Singular | criminabas | criminabare, criminabaris |
3. Person Singular | criminabat | criminabatur |
1. Person Plural | criminabamus | criminabamur |
2. Person Plural | criminabatis | criminabamini |
3. Person Plural | criminabant | criminabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminabo | criminabor |
2. Person Singular | criminabis | criminabere, criminaberis |
3. Person Singular | criminabit | criminabitur |
1. Person Plural | criminabimus | criminabimur |
2. Person Plural | criminabitis | criminabimini |
3. Person Plural | criminabunt | criminabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminavi | — |
2. Person Singular | criminavisti | — |
3. Person Singular | criminavit | — |
1. Person Plural | criminavimus | — |
2. Person Plural | criminavistis | — |
3. Person Plural | criminare, criminavere, criminaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminaveram | — |
2. Person Singular | criminaveras | — |
3. Person Singular | criminaverat | — |
1. Person Plural | criminaveramus | — |
2. Person Plural | criminaveratis | — |
3. Person Plural | criminaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminavero | — |
2. Person Singular | criminaris, criminaveris | — |
3. Person Singular | criminaverit | — |
1. Person Plural | criminaverimus | — |
2. Person Plural | criminaveritis | — |
3. Person Plural | criminaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminem | criminer |
2. Person Singular | crimines | criminere, crimineris |
3. Person Singular | criminet | criminetur |
1. Person Plural | criminemus | criminemur |
2. Person Plural | criminetis | criminemini |
3. Person Plural | criminent | criminentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminarem | criminarer |
2. Person Singular | criminares | criminarere, criminareris |
3. Person Singular | criminaret | criminaretur |
1. Person Plural | criminaremus | criminaremur |
2. Person Plural | criminaretis | criminaremini |
3. Person Plural | criminarent | criminarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminaverim | — |
2. Person Singular | criminaris, criminaveris | — |
3. Person Singular | criminaverit | — |
1. Person Plural | criminaverimus | — |
2. Person Plural | criminaveritis | — |
3. Person Plural | criminaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | criminavissem | — |
2. Person Singular | criminavisses | — |
3. Person Singular | criminavisset | — |
1. Person Plural | criminavissemus | — |
2. Person Plural | criminavissetis | — |
3. Person Plural | criminavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | criminare | criminavisse |
Passiv | criminari, criminarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | crimina | criminare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | criminate | criminamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | criminato, criminatoreis | criminator |
3. Person Singular | criminato, criminatoreis | criminator |
2. Person Plural | criminatote | — |
3. Person Plural | criminanto | criminantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | criminatus, criminatum, criminata | criminati, criminata, criminatae |
Genitiv | criminati, criminatae | criminatarum, criminatorum |
Dativ | criminatae, criminato, criminatoreis | criminatis |
Akkusativ | criminatum, criminatam | criminata, criminatas, criminatos |
Ablativ | criminata, criminato, criminatoreis | criminatis |
Vokativ | criminatum, criminata, criminate | criminati, criminata, criminatae |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | criminatura, criminaturum, criminaturus | criminatura, criminaturae, criminaturi |
Genitiv | criminaturae, criminaturi | criminaturarum, criminaturorum |
Dativ | criminaturae, criminaturo | criminaturis |
Akkusativ | criminaturam, criminaturum | criminatura, criminaturas, criminaturos |
Ablativ | criminatura, criminaturo | criminaturis |
Vokativ | criminatura, criminature, criminaturum | criminatura, criminaturae, criminaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | criminandum, criminanda, criminandus | criminandi, criminanda, criminandae |
Genitiv | criminandi, criminandae | criminandorum, criminandarum |
Dativ | criminando, criminandae | criminandis |
Akkusativ | criminandum, criminandam | criminanda, criminandas, criminandos |
Ablativ | criminando, criminanda | criminandis |
Vokativ | criminandum, criminanda, criminande | criminandi, criminanda, criminandae |
152 (235) Formen für „criminare“