Formentabelle zu „convorare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convoro | convoror |
2. Person Singular | convoras | convorare, convoraris |
3. Person Singular | convorat | convoratur |
1. Person Plural | convoramus | convoramur |
2. Person Plural | convoratis | convoramini |
3. Person Plural | convorant | convorantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convorabam | convorabar |
2. Person Singular | convorabas | convorabare, convorabaris |
3. Person Singular | convorabat | convorabatur |
1. Person Plural | convorabamus | convorabamur |
2. Person Plural | convorabatis | convorabamini |
3. Person Plural | convorabant | convorabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convorabo | convorabor |
2. Person Singular | convorabis | convorabere, convoraberis |
3. Person Singular | convorabit | convorabitur |
1. Person Plural | convorabimus | convorabimur |
2. Person Plural | convorabitis | convorabimini |
3. Person Plural | convorabunt | convorabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convoravi | — |
2. Person Singular | convoravisti | — |
3. Person Singular | convoravit | — |
1. Person Plural | convoravimus | — |
2. Person Plural | convoravistis | — |
3. Person Plural | convorare, convoravere, convoraverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convoraveram | — |
2. Person Singular | convoraveras | — |
3. Person Singular | convoraverat | — |
1. Person Plural | convoraveramus | — |
2. Person Plural | convoraveratis | — |
3. Person Plural | convoraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convoravero | — |
2. Person Singular | convoraris, convoraveris | — |
3. Person Singular | convoraverit | — |
1. Person Plural | convoraverimus | — |
2. Person Plural | convoraveritis | — |
3. Person Plural | convoraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convorem | convorer |
2. Person Singular | convores | conuortere, convorere, convoreris |
3. Person Singular | convoret | convoretur |
1. Person Plural | convoremus | convoremur |
2. Person Plural | convoretis | convoremini |
3. Person Plural | convorent | convorentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convorarem | convorarer |
2. Person Singular | convorares | convorarere, convorareris |
3. Person Singular | convoraret | convoraretur |
1. Person Plural | convoraremus | convoraremur |
2. Person Plural | convoraretis | convoraremini |
3. Person Plural | convorarent | convorarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convoraverim | — |
2. Person Singular | convoraris, convoraveris | — |
3. Person Singular | convoraverit | — |
1. Person Plural | convoraverimus | — |
2. Person Plural | convoraveritis | — |
3. Person Plural | convoraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | convoravissem | — |
2. Person Singular | convoravisses | — |
3. Person Singular | convoravisset | — |
1. Person Plural | convoravissemus | — |
2. Person Plural | convoravissetis | — |
3. Person Plural | convoravissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | convorare | convoravisse |
Passiv | convorari, convorarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | convora | convorare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | convorate | convoramini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | convorato | convorator |
3. Person Singular | convorato | convorator |
2. Person Plural | convoratote | — |
3. Person Plural | convoranto | convorantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | convorata, convoratum, convoratus | convorata, convoratae, convorati |
Genitiv | convoratae, convorati | convoratarum, convoratorum |
Dativ | convoratae, convorato | convoratis |
Akkusativ | convoratam, convoratum | convorata, convoratas, convoratos |
Ablativ | convorata, convorato | convoratis |
Vokativ | convorata, convorate, convoratum | convorata, convoratae, convorati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | convorans | convorantes, convorantia |
Genitiv | convorantis | convorantium, convorantum |
Dativ | convoranti | convorantibus |
Akkusativ | convorans, convorantem | convorantes, convorantia |
Ablativ | convorante, convoranti | convorantibus |
Vokativ | convorans | convorantes, convorantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | convoratura, convoraturum, convoraturus | convoratura, convoraturae, convoraturi |
Genitiv | convoraturae, convoraturi | convoraturarum, convoraturorum |
Dativ | convoraturae, convoraturo | convoraturis |
Akkusativ | convoraturam, convoraturum | convoratura, convoraturas, convoraturos |
Ablativ | convoratura, convoraturo | convoraturis |
Vokativ | convoratura, convorature, convoraturum | convoratura, convoraturae, convoraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | convoranda, convorandum, convorandus | convoranda, convorandae, convorandi |
Genitiv | convorandae, convorandi | convorandarum, convorandorum |
Dativ | convorandae, convorando | convorandis |
Akkusativ | convorandam, convorandum | convoranda, convorandas, convorandos |
Ablativ | convoranda, convorando | convorandis |
Vokativ | convoranda, convorande, convorandum | convoranda, convorandae, convorandi |
152 (229) Formen für „convorare“