Formentabelle zu „constare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consto | constor |
2. Person Singular | constas | constare, costare, constarelibertas, constaris |
3. Person Singular | constat, officiiconstat, constatisse | constatur |
1. Person Plural | constamus | constamur |
2. Person Plural | constatis | constamini |
3. Person Plural | constant, constantina, constantianus, constantiani, constantiano, constantianos, constantinam, constand, constantianorum | constantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | constabam | constabar |
2. Person Singular | constabas | constabare, constabaris |
3. Person Singular | constabat | constabatur |
1. Person Plural | constabamus | constabamur |
2. Person Plural | constabatis | constabamini |
3. Person Plural | constabant | constabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | constabo | constabor |
2. Person Singular | constabis | constabere, constaberis |
3. Person Singular | constabit | constabitur |
1. Person Plural | constabimus | constabimur |
2. Person Plural | constabitis | constabimini |
3. Person Plural | constabunt | constabuntur |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | constiteram | — |
2. Person Singular | constiteras | — |
3. Person Singular | constiterat | — |
1. Person Plural | constiteramus | — |
2. Person Plural | constiteratis | — |
3. Person Plural | constiterant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | constitero | — |
2. Person Singular | constiteris | — |
3. Person Singular | constiterit | — |
1. Person Plural | constiterimus | — |
2. Person Plural | constiteritis | — |
3. Person Plural | constiterint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | constem | conster |
2. Person Singular | constes | constere, consteris |
3. Person Singular | constet | constetur |
1. Person Plural | constemus | constemur |
2. Person Plural | constetis | constemini |
3. Person Plural | constent | constentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | constarem | constarer |
2. Person Singular | constares | constarere, constareris |
3. Person Singular | constaret | constaretur |
1. Person Plural | constaremus | constaremur |
2. Person Plural | constaretis | constaremini |
3. Person Plural | constarent | constarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | constiterim | — |
2. Person Singular | constiteris | — |
3. Person Singular | constiterit | — |
1. Person Plural | constiterimus | — |
2. Person Plural | constiteritis | — |
3. Person Plural | constiterint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | constitissem | — |
2. Person Singular | constitisses | — |
3. Person Singular | constitisset | — |
1. Person Plural | constitissemus | — |
2. Person Plural | constitissetis | — |
3. Person Plural | constitissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | constare, costare, constarelibertas | constitisse |
Passiv | constari, constarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | consta, constaner, constarea | constare, costare, constarelibertas |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | constate | constamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | constato | constator |
3. Person Singular | constato | constator |
2. Person Plural | constatote | — |
3. Person Plural | constanto | constantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | constata, constatum, constatus | constata, constatae, constati |
Genitiv | constatae, constati | constatarum, constatorum |
Dativ | constatae, constato | constatis |
Akkusativ | constatam, constatum | constata, constatas, constatos |
Ablativ | constata, constato | constatis |
Vokativ | constata, constate, constatum | constata, constatae, constati |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | constatura, constaturum, constaturus | constatura, constaturae, constaturi |
Genitiv | constaturae, constaturi | constaturarum, constaturorum |
Dativ | constaturae, constaturo | constaturis |
Akkusativ | constaturam, constaturum | constatura, constaturas, constaturos |
Ablativ | constatura, constaturo | constaturis |
Vokativ | constatura, constature, constaturum | constatura, constaturae, constaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | constanda, constandum, constandus | constanda, constandae, constandi |
Genitiv | constandae, constandi | constandarum, constandorum |
Dativ | constandae, constando | constandis |
Akkusativ | constandam, constandum | constanda, constandas, constandos |
Ablativ | constanda, constando | constandis |
Vokativ | constanda, constande, constandum | constanda, constandae, constandi |
152 (256) Formen für „constare“