Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „consolare“

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolo, consololatio, consololationeconsolor
2. Person Singularconsolasconsolare, consolaris
3. Person Singularconsolat, consolatusqueconsolatur
1. Person Pluralconsolamusconsolamur
2. Person Pluralconsolatisconsolamini
3. Person Pluralconsolantconsolantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolabamconsolabar
2. Person Singularconsolabasconsolabare, consolabaris
3. Person Singularconsolabatconsolabatur
1. Person Pluralconsolabamusconsolabamur
2. Person Pluralconsolabatisconsolabamini
3. Person Pluralconsolabantconsolabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolaboconsolabor
2. Person Singularconsolabisconsolabere, consolaberis
3. Person Singularconsolabitconsolabitur
1. Person Pluralconsolabimusconsolabimur
2. Person Pluralconsolabitisconsolabimini
3. Person Pluralconsolabuntconsolabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolavi
2. Person Singularconsolavisti
3. Person Singularconsolavit
1. Person Pluralconsolavimus
2. Person Pluralconsolavistis
3. Person Pluralconsolare, consolavere, consolaverunt
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolaveram
2. Person Singularconsolaveras
3. Person Singularconsolaverat
1. Person Pluralconsolaveramus
2. Person Pluralconsolaveratis
3. Person Pluralconsolaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolavero
2. Person Singularconsolaris, consolaveris
3. Person Singularconsolaverit
1. Person Pluralconsolaverimus
2. Person Pluralconsolaveritis
3. Person Pluralconsolaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolemconsoler
2. Person Singularconsolesconsolere, consoleris
3. Person Singularconsoletconsoletur
1. Person Pluralconsolemusconsolemur
2. Person Pluralconsoletisconsolemini
3. Person Pluralconsolentconsolentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolaremconsolarer
2. Person Singularconsolaresconsolarere, consolareris
3. Person Singularconsolaretconsolaretur
1. Person Pluralconsolaremusconsolaremur
2. Person Pluralconsolaretisconsolaremini
3. Person Pluralconsolarentconsolarenturque, consolarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolaverim
2. Person Singularconsolaris, consolaveris
3. Person Singularconsolaverit
1. Person Pluralconsolaverimus
2. Person Pluralconsolaveritis
3. Person Pluralconsolaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconsolavissem
2. Person Singularconsolavisses
3. Person Singularconsolavisset
1. Person Pluralconsolavissemus
2. Person Pluralconsolavissetis
3. Person Pluralconsolavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivconsolareconsolavisse
Passivconsolari, consolarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularconsolaconsolare
3. Person Singular
2. Person Pluralconsolateconsolamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularconsolato, consolatoreisconsolator
3. Person Singularconsolato, consolatoreisconsolator
2. Person Pluralconsolatote
3. Person Pluralconsolantoconsolantor
PPP
 SingularPlural
Nominativconsolatus, consolata, consolatumconsolata, consolatae, consolati
Genitivconsolatae, consolaticonsolatarum, consolatorum
Dativconsolatae, consolato, consolatoreisconsolatis
Akkusativconsolatam, consolatumconsolata, consolatas, consolatos
Ablativconsolata, consolato, consolatoreisconsolatis
Vokativconsolata, consolate, consolatumconsolata, consolatae, consolati
PPA
 SingularPlural
Nominativconsolansconsolantes, consolantia
Genitivconsolantisconsolantium, consolantum
Dativconsolanticonsolantibus
Akkusativconsolans, consolantemconsolantia, consolantes
Ablativconsolante, consolantenobis, consolanticonsolantibus
Vokativconsolansconsolantes, consolantia
PFA
 SingularPlural
Nominativconsolatura, consolaturum, consolaturusconsolatura, consolaturae, consolaturi
Genitivconsolaturae, consolaturiconsolaturarum, consolaturorum
Dativconsolaturae, consolaturoconsolaturis
Akkusativconsolaturam, consolaturumconsolatura, consolaturas, consolaturos
Ablativconsolatura, consolaturoconsolaturis
Vokativconsolatura, consolature, consolaturumconsolatura, consolaturae, consolaturi
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativconsolanda, consolandum, consolandusconsolandi, consolanda, consolandae
Genitivconsolandi, consolandaeconsolandarum, consolandorum
Dativconsolando, consolandaeconsolandis
Akkusativconsolandam, consolandumconsolandos, consolanda, consolandas
Ablativconsolando, consolandaconsolandis
Vokativconsolanda, consolande, consolandumconsolandi, consolanda, consolandae

152 (240) Formen für „consolare“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum