Formentabelle zu „consalutare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consaluto | consalutor |
2. Person Singular | consalutas | consalutare, consalutaris |
3. Person Singular | consalutat, consalutatusque | consalutatur |
1. Person Plural | consalutamus | consalutamur |
2. Person Plural | consalutatis | consalutamini |
3. Person Plural | consalutant | consalutantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutabam | consalutabar |
2. Person Singular | consalutabas | consalutabare, consalutabaris |
3. Person Singular | consalutabat | consalutabatur |
1. Person Plural | consalutabamus | consalutabamur |
2. Person Plural | consalutabatis | consalutabamini |
3. Person Plural | consalutabant | consalutabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutabo | consalutabor |
2. Person Singular | consalutabis | consalutabere, consalutaberis |
3. Person Singular | consalutabit | consalutabitur |
1. Person Plural | consalutabimus | consalutabimur |
2. Person Plural | consalutabitis | consalutabimini |
3. Person Plural | consalutabunt | consalutabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutavi | — |
2. Person Singular | consalutavisti | — |
3. Person Singular | consalutavit | — |
1. Person Plural | consalutavimus | — |
2. Person Plural | consalutavistis | — |
3. Person Plural | consalutarunt, consalutavere, consalutare, consalutaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutaveram | — |
2. Person Singular | consalutaveras | — |
3. Person Singular | consalutaverat | — |
1. Person Plural | consalutaveramus | — |
2. Person Plural | consalutaveratis | — |
3. Person Plural | consalutaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutavero | — |
2. Person Singular | consalutaris, consalutaveris | — |
3. Person Singular | consalutaverit | — |
1. Person Plural | consalutaverimus | — |
2. Person Plural | consalutaveritis | — |
3. Person Plural | consalutaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutem | consaluter |
2. Person Singular | consalutes | consalutere, consaluteris |
3. Person Singular | consalutet | consalutetur |
1. Person Plural | consalutemus | consalutemur |
2. Person Plural | consalutetis | consalutemini |
3. Person Plural | consalutent | consalutentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutarem | consalutarer |
2. Person Singular | consalutares | consalutarere, consalutareris |
3. Person Singular | consalutaret | consalutaretur |
1. Person Plural | consalutaremus | consalutaremur |
2. Person Plural | consalutaretis | consalutaremini |
3. Person Plural | consalutarent | consalutarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutaverim | — |
2. Person Singular | consalutaris, consalutaveris | — |
3. Person Singular | consalutaverit | — |
1. Person Plural | consalutaverimus | — |
2. Person Plural | consalutaveritis | — |
3. Person Plural | consalutaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | consalutavissem | — |
2. Person Singular | consalutavisses | — |
3. Person Singular | consalutasset, consalutavisset | — |
1. Person Plural | consalutavissemus | — |
2. Person Plural | consalutavissetis | — |
3. Person Plural | consalutassent, consalutavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | consalutare | consalutavisse |
Passiv | consalutari, consalutarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | consaluta | consalutare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | consalutate | consalutamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | consalutato | consalutator |
3. Person Singular | consalutato | consalutator |
2. Person Plural | consalutatote | — |
3. Person Plural | consalutanto | consalutantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | consalutatus, consalutatum, consalutata | consalutata, consalutatae, consalutati |
Genitiv | consalutatae, consalutati | consalutatarum, consalutatorum |
Dativ | consalutato, consalutatae | consalutatis |
Akkusativ | consalutatum, consalutatam | consalutata, consalutatas, consalutatos |
Ablativ | consalutato, consalutata | consalutatis |
Vokativ | consalutatum, consalutata, consalutate | consalutata, consalutatae, consalutati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | consalutans | consalutantes, consalutantia |
Genitiv | consalutantis | consalutantium, consalutantum |
Dativ | consalutanti | consalutantibus |
Akkusativ | consalutans, consalutantem | consalutantes, consalutantia |
Ablativ | consalutante, consalutanti | consalutantibus |
Vokativ | consalutans | consalutantes, consalutantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | consalutatura, consalutaturum, consalutaturus | consalutatura, consalutaturae, consalutaturi |
Genitiv | consalutaturae, consalutaturi | consalutaturarum, consalutaturorum |
Dativ | consalutaturae, consalutaturo | consalutaturis |
Akkusativ | consalutaturam, consalutaturum | consalutatura, consalutaturas, consalutaturos |
Ablativ | consalutatura, consalutaturo | consalutaturis |
Vokativ | consalutatura, consalutature, consalutaturum | consalutatura, consalutaturae, consalutaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | consalutanda, consalutandum, consalutandus | consalutanda, consalutandae, consalutandi |
Genitiv | consalutandae, consalutandi | consalutandarum, consalutandorum |
Dativ | consalutandae, consalutando | consalutandis |
Akkusativ | consalutandam, consalutandum | consalutanda, consalutandas, consalutandos |
Ablativ | consalutanda, consalutando | consalutandis |
Vokativ | consalutanda, consalutande, consalutandum | consalutanda, consalutandae, consalutandi |
152 (232) Formen für „consalutare“