Formentabelle zu „conrugare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugo | conrugor |
2. Person Singular | conrugas | conrugare, conrugaris |
3. Person Singular | conrugat | conrugatur |
1. Person Plural | conrugamus | conrugamur |
2. Person Plural | conrugatis | conrugamini |
3. Person Plural | conrugant | conrugantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugabam | conrugabar |
2. Person Singular | conrugabas | conrugabare, conrugabaris |
3. Person Singular | conrugabat | conrugabatur |
1. Person Plural | conrugabamus | conrugabamur |
2. Person Plural | conrugabatis | conrugabamini |
3. Person Plural | conrugabant | conrugabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugabo | conrugabor |
2. Person Singular | conrugabis | conrugabere, conrugaberis |
3. Person Singular | conrugabit | conrugabitur |
1. Person Plural | conrugabimus | conrugabimur |
2. Person Plural | conrugabitis | conrugabimini |
3. Person Plural | conrugabunt | conrugabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugavi | — |
2. Person Singular | conrugavisti | — |
3. Person Singular | conrugavit | — |
1. Person Plural | conrugavimus | — |
2. Person Plural | conrugavistis | — |
3. Person Plural | conrugare, conrugavere, conrugaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugaveram | — |
2. Person Singular | conrugaveras | — |
3. Person Singular | conrugaverat | — |
1. Person Plural | conrugaveramus | — |
2. Person Plural | conrugaveratis | — |
3. Person Plural | conrugaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugavero | — |
2. Person Singular | conrugaris, conrugaveris | — |
3. Person Singular | conrugaverit | — |
1. Person Plural | conrugaverimus | — |
2. Person Plural | conrugaveritis | — |
3. Person Plural | conrugaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugem | conruger |
2. Person Singular | conruges | conrugere, conrugeris |
3. Person Singular | conruget | conrugetur |
1. Person Plural | conrugemus | conrugemur |
2. Person Plural | conrugetis | conrugemini |
3. Person Plural | conrugent | conrugentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugarem | conrugarer |
2. Person Singular | conrugares | conrugarere, conrugareris |
3. Person Singular | conrugaret | conrugaretur |
1. Person Plural | conrugaremus | conrugaremur |
2. Person Plural | conrugaretis | conrugaremini |
3. Person Plural | conrugarent | conrugarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugaverim | — |
2. Person Singular | conrugaris, conrugaveris | — |
3. Person Singular | conrugaverit | — |
1. Person Plural | conrugaverimus | — |
2. Person Plural | conrugaveritis | — |
3. Person Plural | conrugaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conrugavissem | — |
2. Person Singular | conrugavisses | — |
3. Person Singular | conrugavisset | — |
1. Person Plural | conrugavissemus | — |
2. Person Plural | conrugavissetis | — |
3. Person Plural | conrugavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | conrugare | conrugavisse |
Passiv | conrugari, conrugarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conruga | conrugare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conrugate | conrugamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conrugato | conrugator |
3. Person Singular | conrugato | conrugator |
2. Person Plural | conrugatote | — |
3. Person Plural | conruganto | conrugantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conrugata, conrugatum, conrugatus | conrugata, conrugatae, conrugati |
Genitiv | conrugatae, conrugati | conrugatarum, conrugatorum |
Dativ | conrugatae, conrugato | conrugatis |
Akkusativ | conrugatam, conrugatum | conrugata, conrugatas, conrugatos |
Ablativ | conrugata, conrugato | conrugatis |
Vokativ | conrugata, conrugate, conrugatum | conrugata, conrugatae, conrugati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conrugans | conrugantes, conrugantia |
Genitiv | conrugantis | conrugantium, conrugantum |
Dativ | conruganti | conrugantibus |
Akkusativ | conrugans, conrugantem | conrugantes, conrugantia |
Ablativ | conrugante, conruganti | conrugantibus |
Vokativ | conrugans | conrugantes, conrugantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conrugatura, conrugaturum, conrugaturus | conrugatura, conrugaturae, conrugaturi |
Genitiv | conrugaturae, conrugaturi | conrugaturarum, conrugaturorum |
Dativ | conrugaturae, conrugaturo | conrugaturis |
Akkusativ | conrugaturam, conrugaturum | conrugatura, conrugaturas, conrugaturos |
Ablativ | conrugatura, conrugaturo | conrugaturis |
Vokativ | conrugatura, conrugature, conrugaturum | conrugatura, conrugaturae, conrugaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conruganda, conrugandum, conrugandus | conruganda, conrugandae, conrugandi |
Genitiv | conrugandae, conrugandi | conrugandarum, conrugandorum |
Dativ | conrugandae, conrugando | conrugandis |
Akkusativ | conrugandam, conrugandum | conruganda, conrugandas, conrugandos |
Ablativ | conruganda, conrugando | conrugandis |
Vokativ | conruganda, conrugande, conrugandum | conruganda, conrugandae, conrugandi |
152 (228) Formen für „conrugare“