Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquiesco | conquiescor |
2. Person Singular | conquiescis | conquiesceris |
3. Person Singular | conquiescit | conquiescitur |
1. Person Plural | conquiescimus | conquiescimur |
2. Person Plural | conquiescitis | conquiescimini |
3. Person Plural | conquiescunt | conquiescuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquiescebam | conquiescebar |
2. Person Singular | conquiescebas | conquiescebare, conquiescebaris |
3. Person Singular | conquiescebat | conquiescebatur |
1. Person Plural | conquiescebamus | conquiescebamur |
2. Person Plural | conquiescebatis | conquiescebamini |
3. Person Plural | conquiescebant | conquiescebantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquiescam | conquiescar |
2. Person Singular | conquiesces | conquiescere, conquiesceris |
3. Person Singular | conquiescet | conquiescetur |
1. Person Plural | conquiescemus | conquiescemur |
2. Person Plural | conquiescetis | conquiescemini |
3. Person Plural | conquiescent | conquiescentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquievi | — |
2. Person Singular | conquievisti | — |
3. Person Singular | conquieuit | — |
1. Person Plural | conquievimus | — |
2. Person Plural | conquievistis | — |
3. Person Plural | conquievere, conquieverunt | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquieveram | — |
2. Person Singular | conquieveras | — |
3. Person Singular | conquieverat | — |
1. Person Plural | conquieveramus | — |
2. Person Plural | conquieveratis | — |
3. Person Plural | conquieverant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquievero | — |
2. Person Singular | conquieveris | — |
3. Person Singular | conquieverit | — |
1. Person Plural | conquieverimus | — |
2. Person Plural | conquieveritis | — |
3. Person Plural | conquieverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquiescam | conquiescar |
2. Person Singular | conquiescas | conquiescare, conquiescaris |
3. Person Singular | conquiescat | conquiescatur |
1. Person Plural | conquiescamus | conquiescamur |
2. Person Plural | conquiescatis | conquiescamini |
3. Person Plural | conquiescant | conquiescantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquiescerem | conquiescerer |
2. Person Singular | conquiesceres | conquiescerere, conquiescereris |
3. Person Singular | conquiesceret | conquiesceretur |
1. Person Plural | conquiesceremus | conquiesceremur |
2. Person Plural | conquiesceretis | conquiesceremini |
3. Person Plural | conquiescerent | conquiescerentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquieverim | — |
2. Person Singular | conquieveris | — |
3. Person Singular | conquieverit | — |
1. Person Plural | conquieverimus | — |
2. Person Plural | conquieveritis | — |
3. Person Plural | conquieverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conquievissem | — |
2. Person Singular | conquievisses | — |
3. Person Singular | conquievisset | — |
1. Person Plural | conquievissemus | — |
2. Person Plural | conquievissetis | — |
3. Person Plural | conquievissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | conquiescere | conquiesse, conquievisse |
Passiv | conquiesci, conquiescier | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | conquiesce | conquiescere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conquiescite | conquiescimini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | conquiescito | conquiescitor |
3. Person Singular | conquiescito | conquiescitor |
2. Person Plural | conquiescitote | — |
3. Person Plural | conquiescunto | conquiescuntor |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | conquieta, conquietum, conquietus | conquieta, conquietae, conquieti |
Genitiv | conquietae, conquieti | conquietarum, conquietorum |
Dativ | conquietae, conquieto | conquietis |
Akkusativ | conquietam, conquietum | conquieta, conquietas, conquietos |
Ablativ | conquieta, conquieto | conquietis |
Vokativ | conquieta, conquiete, conquietum | conquieta, conquietae, conquieti |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | conquiescens | conquiescentes, conquiescentia |
Genitiv | conquiescentis | conquiescentium, conquiescentum |
Dativ | conquiescenti | conquiescentibus |
Akkusativ | conquiescens, conquiescentem | conquiescentes, conquiescentia |
Ablativ | conquiescente, conquiescenti | conquiescentibus |
Vokativ | conquiescens | conquiescentes, conquiescentia |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | conquietura, conquieturum, conquieturus | conquietura, conquieturae, conquieturi |
Genitiv | conquieturae, conquieturi | conquieturarum, conquieturorum |
Dativ | conquieturae, conquieturo | conquieturis |
Akkusativ | conquieturam, conquieturum | conquietura, conquieturas, conquieturos |
Ablativ | conquietura, conquieturo | conquieturis |
Vokativ | conquietura, conquieture, conquieturum | conquietura, conquieturae, conquieturi |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | conquiescenda, conquiescendum, conquiescendus, conquiescunda, conquiescundum, conquiescundus | conquiescenda, conquiescendae, conquiescendi, conquiescunda, conquiescundae, conquiescundi |
Genitiv | conquiescendae, conquiescendi, conquiescundae, conquiescundi | conquiescendarum, conquiescendorum, conquiescundarum, conquiescundorum |
Dativ | conquiescendo, conquiescendae, conquiescundae, conquiescundo | conquiescendis, conquiescundis |
Akkusativ | conquiescendam, conquiescendum, conquiescundam, conquiescundum | conquiescenda, conquiescendas, conquiescendos, conquiescunda, conquiescundas, conquiescundos |
Ablativ | conquiescendo, conquiescenda, conquiescunda, conquiescundo | conquiescendis, conquiescundis |
Vokativ | conquiescenda, conquiescende, conquiescendum, conquiescunda, conquiescunde, conquiescundum | conquiescenda, conquiescendae, conquiescendi, conquiescunda, conquiescundae, conquiescundi |
152 (257) Formen für „conquiescere“