Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „conprobare“

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconproboconprobor
2. Person Singularconprobasconprobare, conprobaris
3. Person Singularconprobatconprobatur
1. Person Pluralconprobamusconprobamur
2. Person Pluralconprobatisconprobamini
3. Person Pluralconprobantconprobantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobabamconprobabar
2. Person Singularconprobabasconprobabare, conprobabaris
3. Person Singularconprobabatconprobabatur
1. Person Pluralconprobabamusconprobabamur
2. Person Pluralconprobabatisconprobabamini
3. Person Pluralconprobabantconprobabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaboconprobabor
2. Person Singularconprobabisconprobabere, conprobaberis
3. Person Singularcomprobarit, conprobabitconprobabitur
1. Person Pluralcomprobarimus, conprobabimusconprobabimur
2. Person Pluralcomprobaritis, conprobabitisconprobabimini
3. Person Pluralcomprobarint, conprobabuntconprobabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavi
2. Person Singularcomprobasti, conprobavisti
3. Person Singularconprobavit
1. Person Pluralconprobavimus
2. Person Pluralcomprobastis, conprobavistis
3. Person Pluralcomprobarunt, conprobare, conprobavere, conprobaverunt
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaveram
2. Person Singularconprobaveras
3. Person Singularconprobaverat
1. Person Pluralconprobaveramus
2. Person Pluralconprobaveratis
3. Person Pluralconprobaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavero
2. Person Singularconprobaris, conprobaveris
3. Person Singularcomprobarit, conprobaverit
1. Person Pluralcomprobarimus, conprobaverimus
2. Person Pluralcomprobaritis, conprobaveritis
3. Person Pluralcomprobarint, conprobaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobemconprober
2. Person Singularconprobesconprobere, conproberis
3. Person Singularconprobetconprobetur
1. Person Pluralconprobemusconprobemur
2. Person Pluralconprobetisconprobemini
3. Person Pluralconprobentconprobentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaremconprobarer
2. Person Singularconprobaresconprobarere, conprobareris
3. Person Singularconprobaretconprobaretur
1. Person Pluralconprobaremusconprobaremur
2. Person Pluralconprobaretisconprobaremini
3. Person Pluralconprobarentconprobarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobaverim
2. Person Singularconprobaris, conprobaveris
3. Person Singularcomprobarit, conprobaverit
1. Person Pluralcomprobarimus, conprobaverimus
2. Person Pluralcomprobaritis, conprobaveritis
3. Person Pluralcomprobarint, conprobaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconprobavissem
2. Person Singularconprobavisses
3. Person Singularcomprobasset, conprobavisset
1. Person Pluralconprobavissemus
2. Person Pluralconprobavissetis
3. Person Pluralcomprobassent, conprobavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivconprobarecomprobasse, conprobavisse
Passivconprobari, conprobarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularconprobaconprobare
3. Person Singular
2. Person Pluralconprobateconprobamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularconprobato, conprobatoreisconprobator
3. Person Singularconprobato, conprobatoreisconprobator
2. Person Pluralconprobatote
3. Person Pluralconprobantoconprobantor
PPP
 SingularPlural
Nominativconprobata, conprobatum, conprobatusconprobata, conprobatae, conprobati
Genitivconprobatae, conprobaticonprobatarum, conprobatorum
Dativconprobato, conprobatae, conprobatoreisconprobatis
Akkusativconprobatam, conprobatumconprobata, conprobatas, conprobatos
Ablativconprobato, conprobata, conprobatoreisconprobatis
Vokativconprobata, conprobate, conprobatumconprobata, conprobatae, conprobati
PPA
 SingularPlural
Nominativconprobansconprobantes, conprobantia
Genitivconprobantisconprobantium, conprobantum
Dativconprobanticonprobantibus
Akkusativconprobans, conprobantemconprobantes, conprobantia
Ablativconprobante, conprobanticonprobantibus
Vokativconprobansconprobantes, conprobantia
PFA
 SingularPlural
Nominativconprobatura, conprobaturum, conprobaturusconprobatura, conprobaturae, conprobaturi
Genitivconprobaturae, conprobaturiconprobaturarum, conprobaturorum
Dativconprobaturae, conprobaturoconprobaturis
Akkusativconprobaturam, conprobaturumconprobatura, conprobaturas, conprobaturos
Ablativconprobatura, conprobaturoconprobaturis
Vokativconprobatura, conprobature, conprobaturumconprobatura, conprobaturae, conprobaturi
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativconprobandum, conprobanda, conprobandusconprobanda, conprobandae, conprobandi
Genitivconprobandae, conprobandiconprobandarum, conprobandorum
Dativconprobandae, conprobandoconprobandis
Akkusativconprobandum, conprobandamconprobanda, conprobandas, conprobandos
Ablativconprobanda, conprobandoconprobandis
Vokativconprobandum, conprobanda, conprobandeconprobanda, conprobandae, conprobandi

152 (252) Formen für „conprobare“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum