Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobo | conprobor |
2. Person Singular | conprobas | conprobare, conprobaris |
3. Person Singular | conprobat | conprobatur |
1. Person Plural | conprobamus | conprobamur |
2. Person Plural | conprobatis | conprobamini |
3. Person Plural | conprobant | conprobantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobabam | conprobabar |
2. Person Singular | conprobabas | conprobabare, conprobabaris |
3. Person Singular | conprobabat | conprobabatur |
1. Person Plural | conprobabamus | conprobabamur |
2. Person Plural | conprobabatis | conprobabamini |
3. Person Plural | conprobabant | conprobabantur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobabo | conprobabor |
2. Person Singular | conprobabis | conprobabere, conprobaberis |
3. Person Singular | comprobarit, conprobabit | conprobabitur |
1. Person Plural | comprobarimus, conprobabimus | conprobabimur |
2. Person Plural | comprobaritis, conprobabitis | conprobabimini |
3. Person Plural | comprobarint, conprobabunt | conprobabuntur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobavi | — |
2. Person Singular | comprobasti, conprobavisti | — |
3. Person Singular | conprobavit | — |
1. Person Plural | conprobavimus | — |
2. Person Plural | comprobastis, conprobavistis | — |
3. Person Plural | comprobarunt, conprobare, conprobavere, conprobaverunt | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobaveram | — |
2. Person Singular | conprobaveras | — |
3. Person Singular | conprobaverat | — |
1. Person Plural | conprobaveramus | — |
2. Person Plural | conprobaveratis | — |
3. Person Plural | conprobaverant | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobavero | — |
2. Person Singular | conprobaris, conprobaveris | — |
3. Person Singular | comprobarit, conprobaverit | — |
1. Person Plural | comprobarimus, conprobaverimus | — |
2. Person Plural | comprobaritis, conprobaveritis | — |
3. Person Plural | comprobarint, conprobaverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobem | conprober |
2. Person Singular | conprobes | conprobere, conproberis |
3. Person Singular | conprobet | conprobetur |
1. Person Plural | conprobemus | conprobemur |
2. Person Plural | conprobetis | conprobemini |
3. Person Plural | conprobent | conprobentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobarem | conprobarer |
2. Person Singular | conprobares | conprobarere, conprobareris |
3. Person Singular | conprobaret | conprobaretur |
1. Person Plural | conprobaremus | conprobaremur |
2. Person Plural | conprobaretis | conprobaremini |
3. Person Plural | conprobarent | conprobarentur |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobaverim | — |
2. Person Singular | conprobaris, conprobaveris | — |
3. Person Singular | comprobarit, conprobaverit | — |
1. Person Plural | comprobarimus, conprobaverimus | — |
2. Person Plural | comprobaritis, conprobaveritis | — |
3. Person Plural | comprobarint, conprobaverint | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
1. Person Singular | conprobavissem | — |
2. Person Singular | conprobavisses | — |
3. Person Singular | comprobasset, conprobavisset | — |
1. Person Plural | conprobavissemus | — |
2. Person Plural | conprobavissetis | — |
3. Person Plural | comprobassent, conprobavissent | — |
Präsens | Perfekt | |
---|---|---|
Aktiv | conprobare | comprobasse, conprobavisse |
Passiv | conprobari, conprobarier | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | conproba | conprobare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conprobate | conprobamini |
3. Person Plural | — | — |
Aktiv | Passiv | |
---|---|---|
2. Person Singular | conprobato, conprobatoreis | conprobator |
3. Person Singular | conprobato, conprobatoreis | conprobator |
2. Person Plural | conprobatote | — |
3. Person Plural | conprobanto | conprobantor |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | conprobata, conprobatum, conprobatus | conprobata, conprobatae, conprobati |
Genitiv | conprobatae, conprobati | conprobatarum, conprobatorum |
Dativ | conprobato, conprobatae, conprobatoreis | conprobatis |
Akkusativ | conprobatam, conprobatum | conprobata, conprobatas, conprobatos |
Ablativ | conprobato, conprobata, conprobatoreis | conprobatis |
Vokativ | conprobata, conprobate, conprobatum | conprobata, conprobatae, conprobati |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | conprobans | conprobantes, conprobantia |
Genitiv | conprobantis | conprobantium, conprobantum |
Dativ | conprobanti | conprobantibus |
Akkusativ | conprobans, conprobantem | conprobantes, conprobantia |
Ablativ | conprobante, conprobanti | conprobantibus |
Vokativ | conprobans | conprobantes, conprobantia |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | conprobatura, conprobaturum, conprobaturus | conprobatura, conprobaturae, conprobaturi |
Genitiv | conprobaturae, conprobaturi | conprobaturarum, conprobaturorum |
Dativ | conprobaturae, conprobaturo | conprobaturis |
Akkusativ | conprobaturam, conprobaturum | conprobatura, conprobaturas, conprobaturos |
Ablativ | conprobatura, conprobaturo | conprobaturis |
Vokativ | conprobatura, conprobature, conprobaturum | conprobatura, conprobaturae, conprobaturi |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | conprobandum, conprobanda, conprobandus | conprobanda, conprobandae, conprobandi |
Genitiv | conprobandae, conprobandi | conprobandarum, conprobandorum |
Dativ | conprobandae, conprobando | conprobandis |
Akkusativ | conprobandum, conprobandam | conprobanda, conprobandas, conprobandos |
Ablativ | conprobanda, conprobando | conprobandis |
Vokativ | conprobandum, conprobanda, conprobande | conprobanda, conprobandae, conprobandi |
152 (252) Formen für „conprobare“