Formentabelle zu „conponere“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conpono | conponor |
2. Person Singular | coponeis, conponis | conponeris |
3. Person Singular | conponit | conponitur |
1. Person Plural | conponimus | conponimur |
2. Person Plural | conponitis | conponimini |
3. Person Plural | conponunt | conponuntur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conponebam | conponebar |
2. Person Singular | conponebas | conponebare, conponebaris |
3. Person Singular | conponebat | conponebatur |
1. Person Plural | conponebamus | conponebamur |
2. Person Plural | conponebatis | conponebamini |
3. Person Plural | conponebant | conponebantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conponam | conponar |
2. Person Singular | conpones | conponere, conponeris |
3. Person Singular | conponet | conponetur |
1. Person Plural | conponemus | conponemur |
2. Person Plural | conponetis | conponemini |
3. Person Plural | conponent | conponentur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conposui | — |
2. Person Singular | conposuisti | — |
3. Person Singular | conposuit | — |
1. Person Plural | conposuimus | — |
2. Person Plural | conposuistis | — |
3. Person Plural | conposuere, conposuerunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conposueram | — |
2. Person Singular | conposueras | — |
3. Person Singular | conposuerat | — |
1. Person Plural | conposueramus | — |
2. Person Plural | conposueratis | — |
3. Person Plural | conposuerant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conposuero | — |
2. Person Singular | conposueris | — |
3. Person Singular | conposuerit | — |
1. Person Plural | conposuerimus | — |
2. Person Plural | conposueritis | — |
3. Person Plural | conposuerint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conponam | conponar |
2. Person Singular | conponas | conponare, conponaris |
3. Person Singular | conponat | conponatur |
1. Person Plural | conponamus | conponamur |
2. Person Plural | conponatis | conponamini |
3. Person Plural | conponant | conponantur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conponerem | conponerer |
2. Person Singular | conponeres | conponerere, conponereris |
3. Person Singular | conponeret | conponeretur |
1. Person Plural | conponeremus | conponeremur |
2. Person Plural | conponeretis | conponeremini |
3. Person Plural | conponerent | conponerentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conposuerim | — |
2. Person Singular | conposueris | — |
3. Person Singular | conposuerit | — |
1. Person Plural | conposuerimus | — |
2. Person Plural | conposueritis | — |
3. Person Plural | conposuerint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conposuissem | — |
2. Person Singular | conposuisses | — |
3. Person Singular | conposuisset | — |
1. Person Plural | conposuissemus | — |
2. Person Plural | conposuissetis | — |
3. Person Plural | conposuissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conpone | conponere |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conponite | conponimini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conponito | conponitor |
3. Person Singular | conponito | conponitor |
2. Person Plural | conponitote | — |
3. Person Plural | conponunto | conponuntor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conposita, conpositum, conpositus | conposita, conpositae, conpositi |
Genitiv | conpositi, conpositae | conpositorum, conpositarum |
Dativ | conposito, conpositae, conpositoreis | conpositis |
Akkusativ | conpositum, conpositam | conpositas, conposita, conpositos |
Ablativ | conposita, conposito, conpositoreis | conpositis |
Vokativ | conposita, conpositum, conposite | conposita, conpositae, conpositi |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conponens | conponentes, conponentia |
Genitiv | conponentis | conponentium, conponentum |
Dativ | conponenti | conponentibus |
Akkusativ | conponens, conponentem | conponentes, conponentia |
Ablativ | conponente, conponenti | conponentibus |
Vokativ | conponens | conponentes, conponentia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conpositurus, conpositura, conpositurum | conpositura, conpositurae, conposituri |
Genitiv | conpositurae, conposituri | conpositurarum, conpositurorum |
Dativ | conpositurae, conposituro | conposituris |
Akkusativ | conposituram, conpositurum | conpositura, conposituras, conposituros |
Ablativ | conpositura, conposituro | conposituris |
Vokativ | conpositura, conpositure, conpositurum | conpositura, conpositurae, conposituri |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conponenda, conponendum, conponendus, conponunda, conponundum, conponundus | conponenda, conponendae, conponendi, conponunda, conponundae, conponundi |
Genitiv | conponendae, conponendi, conponundae, conponundi | conponendarum, conponendorum, conponundarum, conponundorum |
Dativ | conponendae, conponendo, conponundae, conponundo | conponendis, conponundis |
Akkusativ | conponendam, conponendum, conponundam, conponundum | conponendasque, conponenda, conponendas, conponendos, conponunda, conponundas, conponundos |
Ablativ | conponenda, conponendo, conponunda, conponundo | conponendis, conponundis |
Vokativ | conponenda, conponende, conponendum, conponunda, conponunde, conponundum | conponenda, conponendae, conponendi, conponunda, conponundae, conponundi |
152 (262) Formen für „conponere“