Formentabelle zu „conmorare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmoro | conmoror |
2. Person Singular | conmoras | conmorare, conmoraris |
3. Person Singular | conmorat | conmoratur |
1. Person Plural | conmoramus | conmoramur |
2. Person Plural | conmoratis | conmoramini |
3. Person Plural | conmorant | conmorantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmorabam | conmorabar |
2. Person Singular | conmorabas | conmorabare, conmorabaris |
3. Person Singular | conmorabat | conmorabatur |
1. Person Plural | conmorabamus | conmorabamur |
2. Person Plural | conmorabatis | conmorabamini |
3. Person Plural | conmorabant | conmorabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmorabo | conmorabor |
2. Person Singular | conmorabis | conmorabere, conmoraberis |
3. Person Singular | conmorabit | conmorabitur |
1. Person Plural | conmorabimus | conmorabimur |
2. Person Plural | conmorabitis | conmorabimini |
3. Person Plural | conmorabunt | conmorabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmoravi | — |
2. Person Singular | conmoravisti | — |
3. Person Singular | conmoravit | — |
1. Person Plural | conmoravimus | — |
2. Person Plural | conmoravistis | — |
3. Person Plural | conmorare, conmoravere, conmoraverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmoraveram | — |
2. Person Singular | conmoraveras | — |
3. Person Singular | conmoraverat | — |
1. Person Plural | conmoraveramus | — |
2. Person Plural | conmoraveratis | — |
3. Person Plural | conmoraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmoravero | — |
2. Person Singular | conmoraris, conmoraveris | — |
3. Person Singular | conmoraverit | — |
1. Person Plural | conmoraverimus | — |
2. Person Plural | conmoraveritis | — |
3. Person Plural | conmoraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmorem | conmorer |
2. Person Singular | conmores | conmorere, conmoreris |
3. Person Singular | conmoret | conmoretur |
1. Person Plural | conmoremus | conmoremur |
2. Person Plural | conmoretis | conmoremini |
3. Person Plural | conmorent | conmorentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmorarem | conmorarer |
2. Person Singular | conmorares | conmorarere, conmorareris |
3. Person Singular | conmoraret | conmoraretur |
1. Person Plural | conmoraremus | conmoraremur |
2. Person Plural | conmoraretis | conmoraremini |
3. Person Plural | conmorarent | conmorarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmoraverim | — |
2. Person Singular | conmoraris, conmoraveris | — |
3. Person Singular | conmoraverit | — |
1. Person Plural | conmoraverimus | — |
2. Person Plural | conmoraveritis | — |
3. Person Plural | conmoraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conmoravissem | — |
2. Person Singular | conmoravisses | — |
3. Person Singular | conmoravisset | — |
1. Person Plural | conmoravissemus | — |
2. Person Plural | conmoravissetis | — |
3. Person Plural | conmoravissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | conmorare | conmoravisse |
Passiv | conmorari, conmorarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conmora | conmorare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conmorate | conmoramini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conmorato | conmorator |
3. Person Singular | conmorato | conmorator |
2. Person Plural | conmoratote | — |
3. Person Plural | conmoranto | conmorantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conmoratus, conmorata, conmoratum | conmorata, conmoratae, conmorati |
Genitiv | conmoratae, conmorati | conmoratarum, conmoratorum |
Dativ | conmoratae, conmorato | conmoratis |
Akkusativ | conmoratam, conmoratum | conmorata, conmoratas, conmoratos |
Ablativ | conmorata, conmorato | conmoratis |
Vokativ | conmorata, conmorate, conmoratum | conmorata, conmoratae, conmorati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conmorans | conmorantes, conmorantia |
Genitiv | conmorantis | conmorantium, conmorantum |
Dativ | conmoranti | conmorantibus |
Akkusativ | conmorans, conmorantem | conmorantes, conmorantia |
Ablativ | conmorante, conmoranti | conmorantibus |
Vokativ | conmorans | conmorantes, conmorantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conmoratura, conmoraturum, conmoraturus | conmoratura, conmoraturae, conmoraturi |
Genitiv | conmoraturae, conmoraturi | conmoraturarum, conmoraturorum |
Dativ | conmoraturae, conmoraturo | conmoraturis |
Akkusativ | conmoraturam, conmoraturum | conmoratura, conmoraturas, conmoraturos |
Ablativ | conmoratura, conmoraturo | conmoraturis |
Vokativ | conmoratura, conmorature, conmoraturum | conmoratura, conmoraturae, conmoraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conmoranda, conmorandum, conmorandus | conmoranda, conmorandae, conmorandi |
Genitiv | conmorandae, conmorandi | conmorandarum, conmorandorum |
Dativ | conmorandae, conmorando | conmorandis |
Akkusativ | conmorandam, conmorandum | conmoranda, conmorandas, conmorandos |
Ablativ | conmoranda, conmorando | conmorandis |
Vokativ | conmoranda, conmorande, conmorandum | conmoranda, conmorandae, conmorandi |
152 (228) Formen für „conmorare“