Formentabelle zu „conlucare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conluco | conlucor |
2. Person Singular | conlucas | conlucare, conlucaris |
3. Person Singular | conlucat | conlucatur |
1. Person Plural | conlucamus | conlucamur |
2. Person Plural | conlucatis | conlucamini |
3. Person Plural | conlucant | conlucantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucabam | conlucabar |
2. Person Singular | conlucabas | conlucabare, conlucabaris |
3. Person Singular | conlucabat | conlucabatur |
1. Person Plural | conlucabamus | conlucabamur |
2. Person Plural | conlucabatis | conlucabamini |
3. Person Plural | conlucabant | conlucabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucabo | conlucabor |
2. Person Singular | conlucabis | conlucabere, conlucaberis |
3. Person Singular | conlucabit | conlucabitur |
1. Person Plural | conlucabimus | conlucabimur |
2. Person Plural | conlucabitis | conlucabimini |
3. Person Plural | conlucabunt | conlucabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucavi | — |
2. Person Singular | conlucavisti | — |
3. Person Singular | conlucavit | — |
1. Person Plural | conlucavimus | — |
2. Person Plural | conlucavistis | — |
3. Person Plural | conlucare, conlucavere, conlucaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucaveram | — |
2. Person Singular | conlucaveras | — |
3. Person Singular | conlucaverat | — |
1. Person Plural | conlucaveramus | — |
2. Person Plural | conlucaveratis | — |
3. Person Plural | conlucaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucavero | — |
2. Person Singular | conlucaris, conlucaveris | — |
3. Person Singular | conlucaverit | — |
1. Person Plural | conlucaverimus | — |
2. Person Plural | conlucaveritis | — |
3. Person Plural | conlucaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucem | conlucer |
2. Person Singular | conluces | conlucere, conluceris |
3. Person Singular | conlucet | conlucetur |
1. Person Plural | conlucemus | conlucemur |
2. Person Plural | conlucetis | conlucemini |
3. Person Plural | conlucent | conlucentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucarem | conlucarer |
2. Person Singular | conlucares | conlucarere, conlucareris |
3. Person Singular | conlucaret | conlucaretur |
1. Person Plural | conlucaremus | conlucaremur |
2. Person Plural | conlucaretis | conlucaremini |
3. Person Plural | conlucarent | conlucarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucaverim | — |
2. Person Singular | conlucaris, conlucaveris | — |
3. Person Singular | conlucaverit | — |
1. Person Plural | conlucaverimus | — |
2. Person Plural | conlucaveritis | — |
3. Person Plural | conlucaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlucavissem | — |
2. Person Singular | conlucavisses | — |
3. Person Singular | conlucavisset | — |
1. Person Plural | conlucavissemus | — |
2. Person Plural | conlucavissetis | — |
3. Person Plural | conlucavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | conlucare | conlucavisse |
Passiv | conlucari, conlucarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conluca | conlucare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conlucate | conlucamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conlucato | conlucator |
3. Person Singular | conlucato | conlucator |
2. Person Plural | conlucatote | — |
3. Person Plural | conlucanto | conlucantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlucata, conlucatum, conlucatus | conlucata, conlucatae, conlucati |
Genitiv | conlucatae, conlucati | conlucatarum, conlucatorum |
Dativ | conlucatae, conlucato | conlucatis |
Akkusativ | conlucatam, conlucatum | conlucata, conlucatas, conlucatos |
Ablativ | conlucata, conlucato | conlucatis |
Vokativ | conlucata, conlucate, conlucatum | conlucata, conlucatae, conlucati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlucans | conlucantes, conlucantia |
Genitiv | conlucantis | conlucantium, conlucantum |
Dativ | conlucanti | conlucantibus |
Akkusativ | conlucans, conlucantem | conlucantes, conlucantia |
Ablativ | conlucante, conlucanti | conlucantibus |
Vokativ | conlucans | conlucantes, conlucantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlucatura, conlucaturum, conlucaturus | conlucatura, conlucaturae, conlucaturi |
Genitiv | conlucaturae, conlucaturi | conlucaturarum, conlucaturorum |
Dativ | conlucaturae, conlucaturo | conlucaturis |
Akkusativ | conlucaturam, conlucaturum | conlucatura, conlucaturas, conlucaturos |
Ablativ | conlucatura, conlucaturo | conlucaturis |
Vokativ | conlucatura, conlucature, conlucaturum | conlucatura, conlucaturae, conlucaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlucanda, conlucandum, conlucandus | conlucanda, conlucandae, conlucandi |
Genitiv | conlucandae, conlucandi | conlucandarum, conlucandorum |
Dativ | conlucandae, conlucando | conlucandis |
Akkusativ | conlucandam, conlucandum | conlucanda, conlucandas, conlucandos |
Ablativ | conlucanda, conlucando | conlucandis |
Vokativ | conlucanda, conlucande, conlucandum | conlucanda, conlucandae, conlucandi |
152 (228) Formen für „conlucare“