Formentabelle zu „conlocare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlocabam | conlocabar |
2. Person Singular | conlocabas | conlocabare, conlocabaris |
3. Person Singular | conlocabat | conlocabatur |
1. Person Plural | conlocabamus | conlocabamur |
2. Person Plural | conlocabatis | conlocabamini |
3. Person Plural | conlocabant | conlocabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlocabo | conlocabor |
2. Person Singular | conlocabis | conlocabere, conlocaberis |
3. Person Singular | conlocabit, collocarit | conlocabitur |
1. Person Plural | conlocabimus | conlocabimur |
2. Person Plural | conlocabitis | conlocabimini |
3. Person Plural | collocarint, conlocabunt | conlocabuntur |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlocaveram | — |
2. Person Singular | conlocaras, conlocaveras | — |
3. Person Singular | conlocarat, collocarat, conlocaverat | — |
1. Person Plural | conlocaveramus | — |
2. Person Plural | collocaratis, conlocaveratis | — |
3. Person Plural | conlocarant, conlocaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlocavero | — |
2. Person Singular | conlocaris, conlocaveris | — |
3. Person Singular | collocarit, conlocaverit, conlocarit | — |
1. Person Plural | conlocaverimus | — |
2. Person Plural | conlocaveritis | — |
3. Person Plural | collocarint, conlocaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlocem | conlocer |
2. Person Singular | conloces | conlocere, conloceris |
3. Person Singular | conlocet | conlocetur |
1. Person Plural | conlocemus | conlocemur |
2. Person Plural | conlocetis | conlocemini |
3. Person Plural | conlocent | conlocentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlocarem | conlocarer |
2. Person Singular | conlocares | conlocarere, conlocareris |
3. Person Singular | conlocaret | conlocaretur |
1. Person Plural | conlocaremus | conlocaremur |
2. Person Plural | conlocaretis | conlocaremini |
3. Person Plural | conlocarent | conlocarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlocaverim | — |
2. Person Singular | conlocaris, conlocaveris | — |
3. Person Singular | collocarit, conlocaverit, conlocarit | — |
1. Person Plural | conlocaverimus | — |
2. Person Plural | conlocaveritis | — |
3. Person Plural | collocarint, conlocaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlocassem, conlocavissem | — |
2. Person Singular | conlocavisses | — |
3. Person Singular | conlocasset, conlocavisset | — |
1. Person Plural | conlocavissemus | — |
2. Person Plural | conlocavissetis | — |
3. Person Plural | collocassent, conlocavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conloca | conlocare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conlocate | conlocamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conlocato, colocato | conlocator |
3. Person Singular | conlocato, colocato | conlocator |
2. Person Plural | conlocatote | — |
3. Person Plural | conlocanto | conlocantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlocata, conlocatum, conlocatus | conlocatae, conlocata, conlocati |
Genitiv | conlocatae, conlocati | conlocatarum, conlocatorum |
Dativ | conlocato, conlocatae, colocato | conlocatis |
Akkusativ | conlocatum, conlocatam | conlocata, conlocatas, conlocatos |
Ablativ | conlocato, conlocata, colocato | conlocatis |
Vokativ | conlocata, conlocatum, conlocate | conlocata, conlocatae, conlocati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlocans | conlocantes, conlocantia |
Genitiv | conlocantis | conlocantum, conlocantium |
Dativ | conlocanti | conlocantibus |
Akkusativ | conlocans, conlocantem | conlocantes, conlocantia |
Ablativ | conlocante, conlocanti | conlocantibus |
Vokativ | conlocans | conlocantes, conlocantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlocatura, conlocaturum, conlocaturus | conlocatura, conlocaturae, conlocaturi |
Genitiv | conlocaturae, conlocaturi | conlocaturarum, conlocaturorum |
Dativ | conlocaturae, conlocaturo | conlocaturis |
Akkusativ | conlocaturam, conlocaturum | conlocatura, conlocaturas, conlocaturos |
Ablativ | conlocatura, conlocaturo | conlocaturis |
Vokativ | conlocatura, conlocature, conlocaturum | conlocatura, conlocaturae, conlocaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlocandum, conlocanda, conlocandus | conlocanda, conlocandae, conlocandi |
Genitiv | conlocandae, conlocandi | conlocandorum, conlocandarum |
Dativ | conlocandae, conlocando | conlocandis |
Akkusativ | conlocandum, conlocandam | conlocanda, conlocandos, conlocandas |
Ablativ | conlocanda, conlocando | conlocandis |
Vokativ | conlocanda, conlocandum, conlocande | conlocanda, conlocandae, conlocandi |
152 (260) Formen für „conlocare“