Formentabelle zu „conlimitare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimito | conlimitor |
2. Person Singular | conlimitas | conlimitare, conlimitaris |
3. Person Singular | conlimitat | conlimitatur |
1. Person Plural | conlimitamus | conlimitamur |
2. Person Plural | conlimitatis | conlimitamini |
3. Person Plural | conlimitant | conlimitantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitabam | conlimitabar |
2. Person Singular | conlimitabas | conlimitabare, conlimitabaris |
3. Person Singular | conlimitabat | conlimitabatur |
1. Person Plural | conlimitabamus | conlimitabamur |
2. Person Plural | conlimitabatis | conlimitabamini |
3. Person Plural | conlimitabant | conlimitabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitabo | conlimitabor |
2. Person Singular | conlimitabis | conlimitabere, conlimitaberis |
3. Person Singular | conlimitabit | conlimitabitur |
1. Person Plural | conlimitabimus | conlimitabimur |
2. Person Plural | conlimitabitis | conlimitabimini |
3. Person Plural | conlimitabunt | conlimitabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitavi | — |
2. Person Singular | conlimitavisti | — |
3. Person Singular | conlimitavit | — |
1. Person Plural | conlimitavimus | — |
2. Person Plural | conlimitavistis | — |
3. Person Plural | conlimitare, conlimitavere, conlimitaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitaveram | — |
2. Person Singular | conlimitaveras | — |
3. Person Singular | conlimitaverat | — |
1. Person Plural | conlimitaveramus | — |
2. Person Plural | conlimitaveratis | — |
3. Person Plural | conlimitaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitavero | — |
2. Person Singular | conlimitaris, conlimitaveris | — |
3. Person Singular | conlimitaverit | — |
1. Person Plural | conlimitaverimus | — |
2. Person Plural | conlimitaveritis | — |
3. Person Plural | conlimitaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitem | conlimiter |
2. Person Singular | conlimites | conlimitere, conlimiteris |
3. Person Singular | conlimitet | conlimitetur |
1. Person Plural | conlimitemus | conlimitemur |
2. Person Plural | conlimitetis | conlimitemini |
3. Person Plural | conlimitent | conlimitentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitarem | conlimitarer |
2. Person Singular | conlimitares | conlimitarere, conlimitareris |
3. Person Singular | conlimitaret | conlimitaretur |
1. Person Plural | conlimitaremus | conlimitaremur |
2. Person Plural | conlimitaretis | conlimitaremini |
3. Person Plural | conlimitarent | conlimitarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitaverim | — |
2. Person Singular | conlimitaris, conlimitaveris | — |
3. Person Singular | conlimitaverit | — |
1. Person Plural | conlimitaverimus | — |
2. Person Plural | conlimitaveritis | — |
3. Person Plural | conlimitaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conlimitavissem | — |
2. Person Singular | conlimitavisses | — |
3. Person Singular | conlimitavisset | — |
1. Person Plural | conlimitavissemus | — |
2. Person Plural | conlimitavissetis | — |
3. Person Plural | conlimitavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | conlimitare | conlimitavisse |
Passiv | conlimitari, conlimitarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conlimita | conlimitare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conlimitate | conlimitamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conlimitato | conlimitator |
3. Person Singular | conlimitato | conlimitator |
2. Person Plural | conlimitatote | — |
3. Person Plural | conlimitanto | conlimitantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlimitata, conlimitatum, conlimitatus | conlimitata, conlimitatae, conlimitati |
Genitiv | conlimitatae, conlimitati | conlimitatarum, conlimitatorum |
Dativ | conlimitatae, conlimitato | conlimitatis |
Akkusativ | conlimitatam, conlimitatum | conlimitata, conlimitatas, conlimitatos |
Ablativ | conlimitata, conlimitato | conlimitatis |
Vokativ | conlimitata, conlimitate, conlimitatum | conlimitata, conlimitatae, conlimitati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlimitans | conlimitantes, conlimitantia |
Genitiv | conlimitantis | conlimitantium, conlimitantum |
Dativ | conlimitanti | conlimitantibus |
Akkusativ | conlimitans, conlimitantem | conlimitantes, conlimitantia |
Ablativ | conlimitante, conlimitanti | conlimitantibus |
Vokativ | conlimitans | conlimitantes, conlimitantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlimitatura, conlimitaturum, conlimitaturus | conlimitatura, conlimitaturae, conlimitaturi |
Genitiv | conlimitaturae, conlimitaturi | conlimitaturarum, conlimitaturorum |
Dativ | conlimitaturae, conlimitaturo | conlimitaturis |
Akkusativ | conlimitaturam, conlimitaturum | conlimitatura, conlimitaturas, conlimitaturos |
Ablativ | conlimitatura, conlimitaturo | conlimitaturis |
Vokativ | conlimitatura, conlimitature, conlimitaturum | conlimitatura, conlimitaturae, conlimitaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conlimitanda, conlimitandum, conlimitandus | conlimitanda, conlimitandae, conlimitandi |
Genitiv | conlimitandae, conlimitandi | conlimitandarum, conlimitandorum |
Dativ | conlimitandae, conlimitando | conlimitandis |
Akkusativ | conlimitandam, conlimitandum | conlimitanda, conlimitandas, conlimitandos |
Ablativ | conlimitanda, conlimitando | conlimitandis |
Vokativ | conlimitanda, conlimitande, conlimitandum | conlimitanda, conlimitandae, conlimitandi |
Substantiv
157 (233) Formen für „conlimitare“