Formentabelle zu „coniurare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | coniuro | conjuror |
2. Person Singular | conjuras | coniurare, conjuraris |
3. Person Singular | coniurat, coniurataeque, coniuratores | conjuratur |
1. Person Plural | conjuramus | conjuramur |
2. Person Plural | conjuratis | conjuramini |
3. Person Plural | conjurant | conjurantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjurabam | conjurabar |
2. Person Singular | conjurabas | conjurabare, conjurabaris |
3. Person Singular | conjurabat | conjurabatur |
1. Person Plural | conjurabamus | conjurabamur |
2. Person Plural | conjurabatis | conjurabamini |
3. Person Plural | conjurabant | conjurabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjurabo | conjurabor |
2. Person Singular | conjurabis | conjurabere, conjuraberis |
3. Person Singular | conjurabit | conjurabitur |
1. Person Plural | conjurabimus | conjurabimur |
2. Person Plural | conjurabitis | conjurabimini |
3. Person Plural | conjurabunt | conjurabuntur |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjuraveram | — |
2. Person Singular | conjuraveras | — |
3. Person Singular | conjuraverat | — |
1. Person Plural | conjuraveramus | — |
2. Person Plural | conjuraveratis | — |
3. Person Plural | conjuraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjuravero | — |
2. Person Singular | conjuraris, conjuraveris | — |
3. Person Singular | conjuraverit | — |
1. Person Plural | conjuraverimus | — |
2. Person Plural | conjuraveritis | — |
3. Person Plural | conjuraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjurem | conjurer |
2. Person Singular | conjures | conjurere, conjureris |
3. Person Singular | conjuret | conjuretur |
1. Person Plural | conjuremus | conjuremur |
2. Person Plural | conjuretis | conjuremini |
3. Person Plural | conjurent | conjurentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjurarem | conjurarer |
2. Person Singular | conjurares | conjurarere, conjurareris |
3. Person Singular | conjuraret | conjuraretur |
1. Person Plural | conjuraremus | conjuraremur |
2. Person Plural | conjuraretis | conjuraremini |
3. Person Plural | conjurarent | conjurarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjuraverim | — |
2. Person Singular | conjuraris, conjuraveris | — |
3. Person Singular | conjuraverit | — |
1. Person Plural | conjuraverimus | — |
2. Person Plural | conjuraveritis | — |
3. Person Plural | conjuraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjuravissem | — |
2. Person Singular | conjuravisses | — |
3. Person Singular | conjuravisset | — |
1. Person Plural | conjuravissemus | — |
2. Person Plural | conjuravissetis | — |
3. Person Plural | coniurassent, conjuravissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | coniuratonis, conjura | coniurare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | conjurate | conjuramini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conjurato | conjurator |
3. Person Singular | conjurato | conjurator |
2. Person Plural | conjuratote | — |
3. Person Plural | conjuranto | conjurantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conjurata, conjuratum, coniuratus | conjurati, coniuratique, conjurata, conjuratae |
Genitiv | conjurati, coniuratique, conjuratae | conjuratorum, conjuratarum |
Dativ | conjuratae, conjurato | conjuratis |
Akkusativ | conjuratum, conjuratam | conjuratos, coniuratosque, conjurata, conjuratas |
Ablativ | conjurata, conjurato | conjuratis |
Vokativ | conjurata, conjuratum, conjurate | conjurati, conjurata, coniuratique, conjuratae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conjurans | conjurantes, conjurantia |
Genitiv | conjurantis | conjurantium, conjurantum |
Dativ | conjuranti | conjurantibus |
Akkusativ | conjurans, conjurantem | conjurantes, conjurantia |
Ablativ | conjurante, conjuranti | conjurantibus |
Vokativ | conjurans | conjurantes, conjurantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conjuratura, conjuraturum, conjuraturus | conjuratura, conjuraturae, conjuraturi |
Genitiv | conjuraturae, conjuraturi | conjuraturarum, conjuraturorum |
Dativ | conjuraturae, conjuraturo | conjuraturis |
Akkusativ | conjuraturam, conjuraturum | conjuratura, conjuraturas, conjuraturos |
Ablativ | conjuratura, conjuraturo | conjuraturis |
Vokativ | conjuratura, conjurature, conjuraturum | conjuratura, conjuraturae, conjuraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conjuranda, conjurandum, conjurandus | conjurandi, conjuranda, conjurandae |
Genitiv | conjurandi, conjurandae | conjurandarum, conjurandorum |
Dativ | conjurandae, conjurando | conjurandis |
Akkusativ | conjurandam, conjurandum | conjuranda, conjurandas, conjurandos |
Ablativ | conjuranda, conjurando | conjurandis |
Vokativ | conjuranda, conjurande, conjurandum | conjurandi, conjuranda, conjurandae |
152 (240) Formen für „coniurare“