Formentabelle zu „coniectare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | coniecto, conjectoreis | coniector |
2. Person Singular | conjectas | coniectare, conjectaris |
3. Person Singular | conjectat | conjectatur |
1. Person Plural | conjectamus | conjectamur |
2. Person Plural | conjectatis | conjectamini |
3. Person Plural | conjectant | conjectantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectabam | conjectabar |
2. Person Singular | conjectabas | conjectabare, conjectabaris |
3. Person Singular | conjectabat | conjectabatur |
1. Person Plural | conjectabamus | conjectabamur |
2. Person Plural | conjectabatis | conjectabamini |
3. Person Plural | conjectabant | conjectabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectabo | conjectabor |
2. Person Singular | conjectabis | conjectabere, conjectaberis |
3. Person Singular | conjectabit | conjectabitur |
1. Person Plural | conjectabimus | conjectabimur |
2. Person Plural | conjectabitis | conjectabimini |
3. Person Plural | conjectabunt | conjectabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectavi | — |
2. Person Singular | conjectavisti | — |
3. Person Singular | conjectavit | — |
1. Person Plural | conjectavimus | — |
2. Person Plural | conjectavistis | — |
3. Person Plural | coniectare, conjectavere, conjectaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectaveram | — |
2. Person Singular | conjectaveras | — |
3. Person Singular | conjectaverat | — |
1. Person Plural | conjectaveramus | — |
2. Person Plural | conjectaveratis | — |
3. Person Plural | conjectaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectavero | — |
2. Person Singular | conjectaris, conjectaveris | — |
3. Person Singular | conjectaverit | — |
1. Person Plural | conjectaverimus | — |
2. Person Plural | conjectaveritis | — |
3. Person Plural | conjectaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectem | conjecter |
2. Person Singular | conjectes | conjectere, conjecteris |
3. Person Singular | conjectet | conjectetur |
1. Person Plural | conjectemus | conjectemur |
2. Person Plural | conjectetis | conjectemini |
3. Person Plural | conjectent | conjectentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectarem | conjectarer |
2. Person Singular | conjectares | conjectarere, conjectareris |
3. Person Singular | conjectaret | conjectaretur |
1. Person Plural | conjectaremus | conjectaremur |
2. Person Plural | conjectaretis | conjectaremini |
3. Person Plural | conjectarent | conjectarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectaverim | — |
2. Person Singular | conjectaris, conjectaveris | — |
3. Person Singular | conjectaverit | — |
1. Person Plural | conjectaverimus | — |
2. Person Plural | conjectaveritis | — |
3. Person Plural | conjectaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | conjectavissem | — |
2. Person Singular | conjectavisses | — |
3. Person Singular | conjectavisset | — |
1. Person Plural | conjectavissemus | — |
2. Person Plural | conjectavissetis | — |
3. Person Plural | conjectavissent | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | conjectato, conjectatoreis | conjectator |
3. Person Singular | conjectato, conjectatoreis | conjectator |
2. Person Plural | conjectatote | — |
3. Person Plural | conjectanto | conjectantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conjectata, conjectatum, conjectatus | conjectata, conjectatae, conjectati |
Genitiv | conjectatae, conjectati | conjectatarum, conjectatorum |
Dativ | conjectatae, conjectato, conjectatoreis | conjectatis |
Akkusativ | conjectatam, conjectatum | conjectata, conjectatas, conjectatos |
Ablativ | conjectata, conjectato, conjectatoreis | conjectatis |
Vokativ | conjectata, conjectate, conjectatum | conjectata, conjectatae, conjectati |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conjectatura, conjectaturum, conjectaturus | conjectatura, conjectaturae, conjectaturi |
Genitiv | conjectaturae, conjectaturi | conjectaturarum, conjectaturorum |
Dativ | conjectaturae, conjectaturo | conjectaturis |
Akkusativ | conjectaturam, conjectaturum | conjectatura, conjectaturas, conjectaturos |
Ablativ | conjectatura, conjectaturo | conjectaturis |
Vokativ | conjectatura, conjectature, conjectaturum | conjectatura, conjectaturae, conjectaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | conjectandum, conjectanda, conjectandus | conjectanda, conjectandae, conjectandi |
Genitiv | conjectandae, conjectandi | conjectandarum, conjectandorum |
Dativ | conjectando, conjectandae | conjectandis |
Akkusativ | conjectandum, conjectandam | conjectanda, conjectandas, conjectandos |
Ablativ | conjectando, conjectanda | conjectandis |
Vokativ | conjectandum, conjectanda, conjectande | conjectanda, conjectandae, conjectandi |
152 (236) Formen für „coniectare“