Formentabelle zu „congeminare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congemino | congeminor |
2. Person Singular | congeminas | congeminare, congeminaris |
3. Person Singular | congeminat | congeminatur |
1. Person Plural | congeminamus | congeminamur |
2. Person Plural | congeminatis | congeminamini |
3. Person Plural | congeminant | congeminantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminabam | congeminabar |
2. Person Singular | congeminabas | congeminabare, congeminabaris |
3. Person Singular | congeminabat | congeminabatur |
1. Person Plural | congeminabamus | congeminabamur |
2. Person Plural | congeminabatis | congeminabamini |
3. Person Plural | congeminabant | congeminabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminabo | congeminabor |
2. Person Singular | congeminabis | congeminabere, congeminaberis |
3. Person Singular | congeminabit | congeminabitur |
1. Person Plural | congeminabimus | congeminabimur |
2. Person Plural | congeminabitis | congeminabimini |
3. Person Plural | congeminabunt | congeminabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminavi | — |
2. Person Singular | congeminavisti | — |
3. Person Singular | congeminavit | — |
1. Person Plural | congeminavimus | — |
2. Person Plural | congeminavistis | — |
3. Person Plural | congeminare, congeminavere, congeminaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminaveram | — |
2. Person Singular | congeminaveras | — |
3. Person Singular | congeminaverat | — |
1. Person Plural | congeminaveramus | — |
2. Person Plural | congeminaveratis | — |
3. Person Plural | congeminaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminavero | — |
2. Person Singular | congeminaris, congeminaveris | — |
3. Person Singular | congeminaverit | — |
1. Person Plural | congeminaverimus | — |
2. Person Plural | congeminaveritis | — |
3. Person Plural | congeminaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminem | congeminer |
2. Person Singular | congemines | congeminere, congemineris |
3. Person Singular | congeminet | congeminetur |
1. Person Plural | congeminemus | congeminemur |
2. Person Plural | congeminetis | congeminemini |
3. Person Plural | congeminent | congeminentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminarem | congeminarer |
2. Person Singular | congeminares | congeminarere, congeminareris |
3. Person Singular | congeminaret | congeminaretur |
1. Person Plural | congeminaremus | congeminaremur |
2. Person Plural | congeminaretis | congeminaremini |
3. Person Plural | congeminarent | congeminarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminaverim | — |
2. Person Singular | congeminaris, congeminaveris | — |
3. Person Singular | congeminaverit | — |
1. Person Plural | congeminaverimus | — |
2. Person Plural | congeminaveritis | — |
3. Person Plural | congeminaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | congeminavissem | — |
2. Person Singular | congeminavisses | — |
3. Person Singular | congeminavisset | — |
1. Person Plural | congeminavissemus | — |
2. Person Plural | congeminavissetis | — |
3. Person Plural | congeminavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | congeminare | congeminavisse |
Passiv | congeminari, congeminarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | congemina | congeminare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | congeminate | congeminamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | congeminato | congeminator |
3. Person Singular | congeminato | congeminator |
2. Person Plural | congeminatote | — |
3. Person Plural | congeminanto | congeminantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | congeminata, congeminatum, congeminatus | congeminata, congeminatae, congeminati |
Genitiv | congeminatae, congeminati | congeminatarum, congeminatorum |
Dativ | congeminatae, congeminato | congeminatis |
Akkusativ | congeminatam, congeminatum | congeminata, congeminatas, congeminatos |
Ablativ | congeminata, congeminato | congeminatis |
Vokativ | congeminata, congeminate, congeminatum | congeminata, congeminatae, congeminati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | congeminans | congeminantes, congeminantia |
Genitiv | congeminantis | congeminantium, congeminantum |
Dativ | congeminanti | congeminantibus |
Akkusativ | congeminans, congeminantem | congeminantes, congeminantia |
Ablativ | congeminante, congeminanti | congeminantibus |
Vokativ | congeminans | congeminantes, congeminantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | congeminatura, congeminaturum, congeminaturus | congeminatura, congeminaturae, congeminaturi |
Genitiv | congeminaturae, congeminaturi | congeminaturarum, congeminaturorum |
Dativ | congeminaturae, congeminaturo | congeminaturis |
Akkusativ | congeminaturam, congeminaturum | congeminatura, congeminaturas, congeminaturos |
Ablativ | congeminatura, congeminaturo | congeminaturis |
Vokativ | congeminatura, congeminature, congeminaturum | congeminatura, congeminaturae, congeminaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | congeminanda, congeminandum, congeminandus | congeminanda, congeminandae, congeminandi |
Genitiv | congeminandae, congeminandi | congeminandarum, congeminandorum |
Dativ | congeminando, congeminandae | congeminandis |
Akkusativ | congeminandam, congeminandum | congeminanda, congeminandas, congeminandos |
Ablativ | congeminando, congeminanda | congeminandis |
Vokativ | congeminanda, congeminande, congeminandum | congeminanda, congeminandae, congeminandi |
152 (228) Formen für „congeminare“