Formentabelle zu „confutare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confuto, confutoreis | confutor |
2. Person Singular | confutas | confutare, confutaris |
3. Person Singular | confudat, confutat | confutatur |
1. Person Plural | confutamus | confutamur |
2. Person Plural | confutatis | confutamini |
3. Person Plural | confutant | confutantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutabam | confutabar |
2. Person Singular | confutabas | confutabare, confutabaris |
3. Person Singular | confutabat | confutabatur |
1. Person Plural | confutabamus | confutabamur |
2. Person Plural | confutabatis | confutabamini |
3. Person Plural | confutabant | confutabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutabo | confutabor |
2. Person Singular | confutabis | confutabere, confutaberis |
3. Person Singular | confutabit | confutabitur |
1. Person Plural | confutabimus | confutabimur |
2. Person Plural | confutabitis | confutabimini |
3. Person Plural | confutabunt | confutabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutavi | — |
2. Person Singular | confutavisti | — |
3. Person Singular | confutavit | — |
1. Person Plural | confutavimus | — |
2. Person Plural | confutavistis | — |
3. Person Plural | confutare, confutavere, confutaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutaveram | — |
2. Person Singular | confutaveras | — |
3. Person Singular | confutaverat | — |
1. Person Plural | confutaveramus | — |
2. Person Plural | confutaveratis | — |
3. Person Plural | confutaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutavero | — |
2. Person Singular | confutaris, confutaveris | — |
3. Person Singular | confutaverit | — |
1. Person Plural | confutaverimus | — |
2. Person Plural | confutaveritis | — |
3. Person Plural | confutaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutem | confuter |
2. Person Singular | confutes | confutere, confuteris |
3. Person Singular | confutet | confutetur |
1. Person Plural | confutemus | confutemur |
2. Person Plural | confutetis | confutemini |
3. Person Plural | confutent | confudentur, confutentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutarem | confutarer |
2. Person Singular | confutares | confutarere, confutareris |
3. Person Singular | confutaret | confutaretur |
1. Person Plural | confutaremus | confutaremur |
2. Person Plural | confutaretis | confutaremini |
3. Person Plural | confutarent | confutarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutaverim | — |
2. Person Singular | confutaris, confutaveris | — |
3. Person Singular | confutaverit | — |
1. Person Plural | confutaverimus | — |
2. Person Plural | confutaveritis | — |
3. Person Plural | confutaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confutavissem | — |
2. Person Singular | confutavisses | — |
3. Person Singular | confutavisset | — |
1. Person Plural | confutavissemus | — |
2. Person Plural | confutavissetis | — |
3. Person Plural | confutavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | confuta | confutare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | confutate | confutamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | confutato | confutator |
3. Person Singular | confutato | confutator |
2. Person Plural | confutatote | — |
3. Person Plural | confutanto | confutantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | confutatus, confutata, confutatum | confutata, confutatae, confutati |
Genitiv | confutatae, confutati | confutatarum, confutatorum |
Dativ | confutatae, confutato | confutatis |
Akkusativ | confutatam, confutatum | confutatos, confutata, confutatas |
Ablativ | confutata, confutato | confutatis |
Vokativ | confutata, confutate, confutatum | confutata, confutatae, confutati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | confutans | confutantes, confutantia |
Genitiv | confutantis | confutantium, confutantum |
Dativ | confutanti | confutantibus |
Akkusativ | confutans, confutantem | confutantes, confutantia |
Ablativ | confutante, confutanti | confutantibus |
Vokativ | confutans | confutantes, confutantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | confutatura, confutaturum, confutaturus | confutatura, confutaturae, confutaturi |
Genitiv | confutaturae, confutaturi | confutaturarum, confutaturorum |
Dativ | confutaturae, confutaturo | confutaturis |
Akkusativ | confutaturam, confutaturum | confutatura, confutaturas, confutaturos |
Ablativ | confutatura, confutaturo | confutaturis |
Vokativ | confutatura, confutature, confutaturum | confutatura, confutaturae, confutaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | confutanda, confutandum, confutandus | confutanda, confutandae, confutandi |
Genitiv | confutandae, confutandi | confutandarum, confutandorum |
Dativ | confutandae, confutando | confutandis |
Akkusativ | confutandam, confutandum | confutanda, confutandas, confutandos |
Ablativ | confutanda, confutando | confutandis |
Vokativ | confutanda, confutande, confutandum | confutanda, confutandae, confutandi |
152 (231) Formen für „confutare“