Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu „confictare“

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconficto, confictoreisconfictor
2. Person Singularconfictasconfictare, confictaris
3. Person Singularconfictatconfictatur
1. Person Pluralconfictamusconfictamur
2. Person Pluralconfictatisconfictamini
3. Person Pluralconfictantconfictantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictabamconfictabar
2. Person Singularconfictabasconfictabare, confictabaris
3. Person Singularconfictabatconfictabatur
1. Person Pluralconfictabamusconfictabamur
2. Person Pluralconfictabatisconfictabamini
3. Person Pluralconfictabantconfictabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictaboconfictabor
2. Person Singularconfictabisconfictabere, confictaberis
3. Person Singularconfictabitconfictabitur
1. Person Pluralconfictabimusconfictabimur
2. Person Pluralconfictabitisconfictabimini
3. Person Pluralconfictabuntconfictabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictavi
2. Person Singularconfictavisti
3. Person Singularconfictavit
1. Person Pluralconfictavimus
2. Person Pluralconfictavistis
3. Person Pluralconfictare, confictavere, confictaverunt
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictaveram
2. Person Singularconfictaveras
3. Person Singularconfictaverat
1. Person Pluralconfictaveramus
2. Person Pluralconfictaveratis
3. Person Pluralconfictaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictavero
2. Person Singularconfictaris, confictaveris
3. Person Singularconfictaverit
1. Person Pluralconfictaverimus
2. Person Pluralconfictaveritis
3. Person Pluralconfictaverint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictemconficter
2. Person Singularconfictesconfictere, conficteris
3. Person Singularconfictetconfictetur
1. Person Pluralconfictemusconfictemur
2. Person Pluralconfictetisconfictemini
3. Person Pluralconfictentconfictentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictaremconfictarer
2. Person Singularconfictaresconfictarere, confictareris
3. Person Singularconfictaretconfictaretur
1. Person Pluralconfictaremusconfictaremur
2. Person Pluralconfictaretisconfictaremini
3. Person Pluralconfictarentconfictarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictaverim
2. Person Singularconfictaris, confictaveris
3. Person Singularconfictaverit
1. Person Pluralconfictaverimus
2. Person Pluralconfictaveritis
3. Person Pluralconfictaverint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularconfictavissem
2. Person Singularconfictavisses
3. Person Singularconfictavisset
1. Person Pluralconfictavissemus
2. Person Pluralconfictavissetis
3. Person Pluralconfictavissent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivconfictareconfictavisse
Passivconfictari, confictarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularconfictaconfictare
3. Person Singular
2. Person Pluralconfictateconfictamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularconfictatoconfictator
3. Person Singularconfictatoconfictator
2. Person Pluralconfictatote
3. Person Pluralconfictantoconfictantor
PPP
 SingularPlural
Nominativconfictata, confictatum, confictatusconfictata, confictatae, confictati
Genitivconfictatae, confictaticonfictatarum, confictatorum
Dativconfictatae, confictatoconfictatis
Akkusativconfictatam, confictatumconfictata, confictatas, confictatos
Ablativconfictata, confictatoconfictatis
Vokativconfictata, confictate, confictatumconfictata, confictatae, confictati
PPA
 SingularPlural
Nominativconfictansconfictantes, confictantia
Genitivconfictantisconfictantium, confictantum
Dativconfictanticonfictantibus
Akkusativconfictans, confictantemconfictantes, confictantia
Ablativconfictante, confictanticonfictantibus
Vokativconfictansconfictantes, confictantia
PFA
 SingularPlural
Nominativconfictatura, confictaturum, confictaturusconfictatura, confictaturae, confictaturi
Genitivconfictaturae, confictaturiconfictaturarum, confictaturorum
Dativconfictaturae, confictaturoconfictaturis
Akkusativconfictaturam, confictaturumconfictatura, confictaturas, confictaturos
Ablativconfictatura, confictaturoconfictaturis
Vokativconfictatura, confictature, confictaturumconfictatura, confictaturae, confictaturi
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativconfictanda, confictandum, confictandusconfictanda, confictandae, confictandi
Genitivconfictandae, confictandiconfictandarum, confictandorum
Dativconfictandae, confictandoconfictandis
Akkusativconfictandam, confictandumconfictanda, confictandas, confictandos
Ablativconfictanda, confictandoconfictandis
Vokativconfictanda, confictande, confictandumconfictanda, confictandae, confictandi

152 (229) Formen für „confictare“

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum