Formentabelle zu „confarreare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreo | confarreor |
2. Person Singular | confarreas | confarreare, confarrearis |
3. Person Singular | confarreat | confarreatur |
1. Person Plural | confarreamus | confarreamur |
2. Person Plural | confarreatis | confarreamini |
3. Person Plural | confarreant | confarreantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreabam | confarreabar |
2. Person Singular | confarreabas | confarreabare, confarreabaris |
3. Person Singular | confarreabat | confarreabatur |
1. Person Plural | confarreabamus | confarreabamur |
2. Person Plural | confarreabatis | confarreabamini |
3. Person Plural | confarreabant | confarreabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreabo | confarreabor |
2. Person Singular | confarreabis | confarreabere, confarreaberis |
3. Person Singular | confarreabit | confarreabitur |
1. Person Plural | confarreabimus | confarreabimur |
2. Person Plural | confarreabitis | confarreabimini |
3. Person Plural | confarreabunt | confarreabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreavi | — |
2. Person Singular | confarreavisti | — |
3. Person Singular | confarreavit | — |
1. Person Plural | confarreavimus | — |
2. Person Plural | confarreavistis | — |
3. Person Plural | confarreare, confarreavere, confarreaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreaveram | — |
2. Person Singular | confarreaveras | — |
3. Person Singular | confarreaverat | — |
1. Person Plural | confarreaveramus | — |
2. Person Plural | confarreaveratis | — |
3. Person Plural | confarreaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreavero | — |
2. Person Singular | confarrearis, confarreaveris | — |
3. Person Singular | confarreaverit | — |
1. Person Plural | confarreaverimus | — |
2. Person Plural | confarreaveritis | — |
3. Person Plural | confarreaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreem | confarreer |
2. Person Singular | confarrees | confarreere, confarreeris |
3. Person Singular | confarreet | confarreetur |
1. Person Plural | confarreemus | confarreemur |
2. Person Plural | confarreetis | confarreemini |
3. Person Plural | confarreent | confarreentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarrearem | confarrearer |
2. Person Singular | confarreares | confarrearere, confarreareris |
3. Person Singular | confarrearet | confarrearetur |
1. Person Plural | confarrearemus | confarrearemur |
2. Person Plural | confarrearetis | confarrearemini |
3. Person Plural | confarrearent | confarrearentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreaverim | — |
2. Person Singular | confarrearis, confarreaveris | — |
3. Person Singular | confarreaverit | — |
1. Person Plural | confarreaverimus | — |
2. Person Plural | confarreaveritis | — |
3. Person Plural | confarreaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | confarreavissem | — |
2. Person Singular | confarreavisses | — |
3. Person Singular | confarreavisset | — |
1. Person Plural | confarreavissemus | — |
2. Person Plural | confarreavissetis | — |
3. Person Plural | confarreavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | confarreare | confarreavisse |
Passiv | confarreari, confarrearier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | confarrea | confarreare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | confarreate | confarreamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | confarreato | confarreator |
3. Person Singular | confarreato | confarreator |
2. Person Plural | confarreatote | — |
3. Person Plural | confarreanto | confarreantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | confarreata, confarreatum, confarreatus | confarreata, confarreatae, confarreati |
Genitiv | confarreatae, confarreati | confarreatarum, confarreatorum |
Dativ | confarreatae, confarreato | confarreatis |
Akkusativ | confarreatam, confarreatum | confarreata, confarreatas, confarreatos |
Ablativ | confarreata, confarreato | confarreatis |
Vokativ | confarreata, confarreate, confarreatum | confarreata, confarreatae, confarreati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | confarreans | confarreantes, confarreantia |
Genitiv | confarreantis | confarreantium, confarreantum |
Dativ | confarreanti | confarreantibus |
Akkusativ | confarreans, confarreantem | confarreantes, confarreantia |
Ablativ | confarreante, confarreanti | confarreantibus |
Vokativ | confarreans | confarreantes, confarreantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | confarreaturus, confarreatura, confarreaturum | confarreatura, confarreaturae, confarreaturi |
Genitiv | confarreaturae, confarreaturi | confarreaturarum, confarreaturorum |
Dativ | confarreaturae, confarreaturo | confarreaturis |
Akkusativ | confarreaturam, confarreaturum | confarreatura, confarreaturas, confarreaturos |
Ablativ | confarreatura, confarreaturo | confarreaturis |
Vokativ | confarreatura, confarreature, confarreaturum | confarreatura, confarreaturae, confarreaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | confarreanda, confarreandum, confarreandus | confarreandi, confarreanda, confarreandae |
Genitiv | confarreandi, confarreandae | confarreandarum, confarreandorum |
Dativ | confarreandae, confarreando | confarreandis |
Akkusativ | confarreandam, confarreandum | confarreanda, confarreandas, confarreandos |
Ablativ | confarreanda, confarreando | confarreandis |
Vokativ | confarreanda, confarreande, confarreandum | confarreandi, confarreanda, confarreandae |
152 (228) Formen für „confarreare“