Formentabelle zu „concamarare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamaro | concamaror |
2. Person Singular | concamaras | concamarare, concamararis |
3. Person Singular | concamarat | concamaratur |
1. Person Plural | concamaramus | concamaramur |
2. Person Plural | concamaratis | concamaramini |
3. Person Plural | concamarant | concamarantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamarabam | concamarabar |
2. Person Singular | concamarabas | concamarabare, concamarabaris |
3. Person Singular | concamarabat | concamarabatur |
1. Person Plural | concamarabamus | concamarabamur |
2. Person Plural | concamarabatis | concamarabamini |
3. Person Plural | concamarabant | concamarabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamarabo | concamarabor |
2. Person Singular | concamarabis | concamarabere, concamaraberis |
3. Person Singular | concamarabit | concamarabitur |
1. Person Plural | concamarabimus | concamarabimur |
2. Person Plural | concamarabitis | concamarabimini |
3. Person Plural | concamarabunt | concamarabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamaravi | — |
2. Person Singular | concamaravisti | — |
3. Person Singular | concamaravit | — |
1. Person Plural | concamaravimus | — |
2. Person Plural | concamaravistis | — |
3. Person Plural | concamarare, concamaravere, concamaraverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamaraveram | — |
2. Person Singular | concamaraveras | — |
3. Person Singular | concamaraverat | — |
1. Person Plural | concamaraveramus | — |
2. Person Plural | concamaraveratis | — |
3. Person Plural | concamaraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamaravero | — |
2. Person Singular | concamararis, concamaraveris | — |
3. Person Singular | concamaraverit | — |
1. Person Plural | concamaraverimus | — |
2. Person Plural | concamaraveritis | — |
3. Person Plural | concamaraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamarem | concamarer |
2. Person Singular | concamares | concamarere, concamareris |
3. Person Singular | concamaret | concamaretur |
1. Person Plural | concamaremus | concamaremur |
2. Person Plural | concamaretis | concamaremini |
3. Person Plural | concamarent | concamarentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamararem | concamararer |
2. Person Singular | concamarares | concamararere, concamarareris |
3. Person Singular | concamararet | concamararetur |
1. Person Plural | concamararemus | concamararemur |
2. Person Plural | concamararetis | concamararemini |
3. Person Plural | concamararent | concamararentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamaraverim | — |
2. Person Singular | concamararis, concamaraveris | — |
3. Person Singular | concamaraverit | — |
1. Person Plural | concamaraverimus | — |
2. Person Plural | concamaraveritis | — |
3. Person Plural | concamaraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | concamaravissem | — |
2. Person Singular | concamaravisses | — |
3. Person Singular | concamaravisset | — |
1. Person Plural | concamaravissemus | — |
2. Person Plural | concamaravissetis | — |
3. Person Plural | concamaravissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | concamarare | concamaravisse |
Passiv | concamarari, concamararier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | concamara | concamarare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | concamarate | concamaramini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | concamarato | concamarator |
3. Person Singular | concamarato | concamarator |
2. Person Plural | concamaratote | — |
3. Person Plural | concamaranto | concamarantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | concamaratum, concamarata, concamaratus | concamarata, concamaratae, concamarati |
Genitiv | concamaratae, concamarati | concamaratarum, concamaratorum |
Dativ | concamaratae, concamarato | concamaratis |
Akkusativ | concamaratum, concamaratam | concamarata, concamaratas, concamaratos |
Ablativ | concamarata, concamarato | concamaratis |
Vokativ | concamaratum, concamarata, concamarate | concamarata, concamaratae, concamarati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | concamarans | concamarantes, concamarantia |
Genitiv | concamarantis | concamarantium, concamarantum |
Dativ | concamaranti | concamarantibus |
Akkusativ | concamarans, concamarantem | concamarantes, concamarantia |
Ablativ | concamarante, concamaranti | concamarantibus |
Vokativ | concamarans | concamarantes, concamarantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | concamaratura, concamaraturum, concamaraturus | concamaratura, concamaraturae, concamaraturi |
Genitiv | concamaraturae, concamaraturi | concamaraturarum, concamaraturorum |
Dativ | concamaraturae, concamaraturo | concamaraturis |
Akkusativ | concamaraturam, concamaraturum | concamaratura, concamaraturas, concamaraturos |
Ablativ | concamaratura, concamaraturo | concamaraturis |
Vokativ | concamaratura, concamarature, concamaraturum | concamaratura, concamaraturae, concamaraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | concamaranda, concamarandum, concamarandus | concamaranda, concamarandae, concamarandi |
Genitiv | concamarandae, concamarandi | concamarandarum, concamarandorum |
Dativ | concamarandae, concamarando | concamarandis |
Akkusativ | concamarandam, concamarandum | concamaranda, concamarandas, concamarandos |
Ablativ | concamaranda, concamarando | concamarandis |
Vokativ | concamaranda, concamarande, concamarandum | concamaranda, concamarandae, concamarandi |
152 (228) Formen für „concamarare“