Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "comprobare"

Verb

Präsens (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobocomprobor
2. Person Singularcomprobascomprobaris, comprobare
3. Person Singularcomprobatcomprobatur
1. Person Pluralcomprobamuscomprobamur
2. Person Pluralcomprobatiscomprobamini
3. Person Pluralcomprobantcomprobantur
Imperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobabamcomprobabar
2. Person Singularcomprobabascomprobabare, comprobabaris
3. Person Singularcomprobabatcomprobabatur
1. Person Pluralcomprobabamuscomprobabamur
2. Person Pluralcomprobabatiscomprobabamini
3. Person Pluralcomprobabantcomprobabantur
Futur I (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobabocomprobabor
2. Person Singularcomprobabiscomprobabere, comprobaberis
3. Person Singularcomprobabitcomprobabitur
1. Person Pluralcomprobabimuscomprobabimur
2. Person Pluralcomprobabitiscomprobabimini
3. Person Pluralcomprobabuntcomprobabuntur
Perfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobavi
2. Person Singularcomprobavisti, comprobasti
3. Person Singularcomprobavit
1. Person Pluralcomprobavimus
2. Person Pluralcomprobavistis, comprobastis
3. Person Pluralcomprobauerunt, comprobarunt, comprobavere, comprobare
Plusquamperfekt (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobaveram
2. Person Singularcomprobaveras
3. Person Singularcomprobaverat
1. Person Pluralcomprobaveramus
2. Person Pluralcomprobaveratis
3. Person Pluralcomprobaverant
Futur II (Indikativ)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobavero
2. Person Singularcomprobaris, comprobaveris
3. Person Singularcomprobaverit, comprobarit
1. Person Pluralcomprobaverimus, comprobarimus
2. Person Pluralcomprobaveritis, comprobaritis
3. Person Pluralcomprobarint, comprobauerint
Präsens (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobemcomprober
2. Person Singularcomprobescomprobere, comproberis
3. Person Singularcomprobetcomprobetur
1. Person Pluralcomprobemuscomprobemur
2. Person Pluralcomprobetiscomprobemini
3. Person Pluralcomprobentcomprobentur
Imperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobaremcomprobarer
2. Person Singularcomprobarescomprobarere, comprobareris
3. Person Singularcomprobaretcomprobaretur
1. Person Pluralcomprobaremuscomprobaremur
2. Person Pluralcomprobaretiscomprobaremini
3. Person Pluralcomprobarentcomprobarentur
Perfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobaverim
2. Person Singularcomprobaris, comprobaveris
3. Person Singularcomprobaverit, comprobarit
1. Person Pluralcomprobaverimus, comprobarimus
2. Person Pluralcomprobaveritis, comprobaritis
3. Person Pluralcomprobarint, comprobauerint
Plusquamperfekt (Konjunktiv)
 AktivPassiv
1. Person Singularcomprobavissem
2. Person Singularcomprobavisses
3. Person Singularcomprobavisset, comprobasset
1. Person Pluralcomprobavissemus
2. Person Pluralcomprobavissetis
3. Person Pluralcomprobavissent, comprobassent
Infinitiv
 PräsensPerfekt
Aktivcomprobarecomprobavisse, comprobasse
Passivcomprobari, comprobarier
Imperativ I
 AktivPassiv
2. Person Singularcomprobacomprobare
3. Person Singular
2. Person Pluralcomprobatecomprobamini
3. Person Plural
Imperativ II
 AktivPassiv
2. Person Singularcomprobato, comprobatoreiscomprobator
3. Person Singularcomprobatoreis, comprobatocomprobator
2. Person Pluralcomprobatote
3. Person Pluralcomprobantocomprobantor
PPP
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PPA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
PFA
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ
Gerundivum
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum