Formentabelle zu „communicare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | communicabam | communicabar |
2. Person Singular | communicabas | communicabare, communicabaris |
3. Person Singular | comunicabat, communicabat | communicabatur |
1. Person Plural | communicabamus | communicabamur |
2. Person Plural | communicabatis | communicabamini |
3. Person Plural | communicabant | communicabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | communicabo | communicabor |
2. Person Singular | communicabis | communicabere, communicaberis |
3. Person Singular | communicabit | communicabitur |
1. Person Plural | communicabimus | communicabimur |
2. Person Plural | communicabitis | communicabimini |
3. Person Plural | communicabunt | communicabuntur |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | communicaveram | — |
2. Person Singular | communicaveras | — |
3. Person Singular | communicaverat | — |
1. Person Plural | communicaveramus | — |
2. Person Plural | communicaveratis | — |
3. Person Plural | communicaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | communicavero | — |
2. Person Singular | communicaris, communicaveris | — |
3. Person Singular | communicarit, communicaverit | — |
1. Person Plural | communicaverimus | — |
2. Person Plural | communicaveritis | — |
3. Person Plural | communicaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | communicem | communicer |
2. Person Singular | communices | communicere, communiceris |
3. Person Singular | communicet | communicetur |
1. Person Plural | communicemus | communicemur |
2. Person Plural | communicetis | communicemini |
3. Person Plural | communicent | communicentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | communicarem | communicarer |
2. Person Singular | communicares | communicarere, communicareris |
3. Person Singular | communicaret | communicaretur |
1. Person Plural | communicaremus | communicaremur |
2. Person Plural | communicaretis | communicaremini |
3. Person Plural | communicarent | communicarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | communicaverim | — |
2. Person Singular | communicaris, communicaveris | — |
3. Person Singular | communicarit, communicaverit | — |
1. Person Plural | communicaverimus | — |
2. Person Plural | communicaveritis | — |
3. Person Plural | communicaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | communicavissem | — |
2. Person Singular | communicasses, communicavisses | — |
3. Person Singular | communicavisset | — |
1. Person Plural | communicavissemus | — |
2. Person Plural | communicavissetis | — |
3. Person Plural | communicassent, communicavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | communica | communicare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | communicate | communicamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | communicato, communicatoreis | communicator |
3. Person Singular | communicato, communicatoreis | communicator |
2. Person Plural | communicatote | — |
3. Person Plural | communicanto | communicantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | communicatum, communicata, communicatus | communicata, communicati, communicatae |
Genitiv | communicati, communicatae | communicatarum, communicatorum |
Dativ | communicato, communicatae, communicatoreis | communicatis |
Akkusativ | communicatam, communicatum | communicatos, communicata, communicatas |
Ablativ | communicato, communicata, communicatoreis | communicatis |
Vokativ | communicatum, communicata, communicate | communicata, communicati, communicatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | communicans | communicantes, communicantia |
Genitiv | communicantis | communicantium, communicantum |
Dativ | communicanti | communicantibus |
Akkusativ | communicans, communicantem | communicantes, communicantia |
Ablativ | communicante, communicanti | communicantibus |
Vokativ | communicans | communicantes, communicantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | communicaturum, communicatura, communicaturus | communicatura, communicaturae, communicaturi |
Genitiv | communicaturae, communicaturi | communicaturarum, communicaturorum |
Dativ | communicaturae, communicaturo | communicaturis |
Akkusativ | communicaturum, communicaturam | communicatura, communicaturas, communicaturos |
Ablativ | communicatura, communicaturo | communicaturis |
Vokativ | communicaturum, communicatura, communicature | communicatura, communicaturae, communicaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | communicanda, communicandum, communicandus | communicanda, communicandae, communicandi |
Genitiv | communicandae, communicandi | communicandarum, communicandorum |
Dativ | communicando, communicandae | communicandis |
Akkusativ | communicandum, communicandam | communicanda, communicandas, communicandos |
Ablativ | communicando, communicanda | communicandis |
Vokativ | communicandum, communicanda, communicande | communicanda, communicandae, communicandi |
152 (246) Formen für „communicare“