Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "cognitus"

Adjektiv

Positiv
 SingularPlural
Nominativcognitum, cognita, cognitare, cognitaque, cognitus, cognitumque, cognitum, cognita, cognituscognitae, cognita, cognitiora, cognitae, cognitaque, cognita, cogniti, cogniti
Genitivcognitiora, cognitae, cognitiora, cogniti, cogniti, cogniti, cognitae, cogniticognitorum, cognitorum, cognitarum, cognitorum, cognitarum, cognitorum
Dativcognitoque, cognitoreis, cognitoreis, cognitae, cognito, cognito, cognito, cognito, cognitae, cognitoquecognitis, cognitis
Akkusativcognitam, cognitam, cognitum, cognitum, cognitare, cognitumque, cognitumque, cognitum, cognitumcognita, cognitaque, cognitos, cognitas, cognitas, cognita, cognitos
Ablativcognitoque, cognitoque, cognita, cognitare, cognitaque, cognitoreis, cognitoreis, cognita, cognito, cognito, cognito, cognitocognitis, cognitis
Vokativcognitum, cognita, cognitare, cognitaque, cognitumque, cognitum, cognita, cognite, cognite, cognitoecogniti, cognitae, cognita, cognitiora, cognitae, cognitaque, cognita, cogniti
Komparativ
 SingularPlural
Nominativcognitius, cognitiuscognitiora, cognitiora
Genitiv
Dativ
Akkusativcognitius, cognitiuscognitiora, cognitiora
Ablativ
Vokativcognitius, cognitiuscognitiora, cognitiora
Superlativ
 SingularPlural
Nominativ
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Ablativ
Vokativ

Substantiv

 SingularPlural
Nominativcognitudo, cognitus, cognituscognituus, cognitus, cognituus, cognitus
Genitivcognitus, cognituscognituum, cognituum
Dativcognitui, cognituicognitibus, cognitibus, cognitubus, cognitubus
Akkusativcognitumque, cognitum, cognitumcognituus, cognitus, cognituus, cognitus
Ablativcognitare, cognitu, cognitu, cognitudinocognitibus, cognitibus, cognitubus, cognitubus
Vokativcognitus, cognitudo, cognituscognituus, cognitus, cognituus, cognitus

Adverb

 Grundform
Positivcognite, cognite, cognitoe
Komparativ
Superlativ

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum