Formentabelle zu „certare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certabam | certabar |
2. Person Singular | certabas | certabare, certabaris |
3. Person Singular | certabat | certabatur |
1. Person Plural | certabamus | certabamur |
2. Person Plural | certabatis | certabamini |
3. Person Plural | certabant, certaband | certabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certabo | certabor |
2. Person Singular | certabis | certabere, certaberis |
3. Person Singular | certabit | certabitur |
1. Person Plural | certabimus | certabimur |
2. Person Plural | certabitis | certabimini |
3. Person Plural | certabunt | certabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certavi | — |
2. Person Singular | certavisti | — |
3. Person Singular | certauit, certavitque | — |
1. Person Plural | certavimus | — |
2. Person Plural | certavistis | — |
3. Person Plural | certauere, certarunt, certauerunt, certare | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certaveram | — |
2. Person Singular | certaveras | — |
3. Person Singular | certaverat | — |
1. Person Plural | certaveramus | — |
2. Person Plural | certaveratis | — |
3. Person Plural | certaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certavero | — |
2. Person Singular | certaris, certaveris | — |
3. Person Singular | certauerit | — |
1. Person Plural | certaverimus | — |
2. Person Plural | certaveritis | — |
3. Person Plural | certaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certem | certer |
2. Person Singular | melicertes, certes | certerae, certere, certeris |
3. Person Singular | certet, docertet | certetur |
1. Person Plural | certemus | certemur |
2. Person Plural | certetis | certemini |
3. Person Plural | certent | certentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certarem | certarer |
2. Person Singular | certares | certarere, certareris |
3. Person Singular | certaret | certaretur, sertaretur |
1. Person Plural | certaremus | certaremur |
2. Person Plural | certaretis | certaremini |
3. Person Plural | certarent | certarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certaverim | — |
2. Person Singular | certaris, certaveris | — |
3. Person Singular | certauerit | — |
1. Person Plural | certaverimus | — |
2. Person Plural | certaveritis | — |
3. Person Plural | certaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | certavissem | — |
2. Person Singular | certavisses | — |
3. Person Singular | certasset, certavisset | — |
1. Person Plural | certavissemus | — |
2. Person Plural | certavissetis | — |
3. Person Plural | certassent, certavissent | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | certa, certamem, certanem | certare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | certate | certamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | certato, certatoreis | certator |
3. Person Singular | certato, certatoreis | certator |
2. Person Plural | certatote | — |
3. Person Plural | certanto | certantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | certatum, certata, certatus | certata, certatae, certati |
Genitiv | certatae, certati | certatarum, certatorum |
Dativ | certato, certatae, certatoreis | certatis |
Akkusativ | certatum, certatam | certata, certatas, certatos |
Ablativ | certato, certata, certatoreis | certatis |
Vokativ | certatum, certate, certata | certata, certatae, certati |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | certaturus, certaturum, certatura | certaturi, certatura, certaturae |
Genitiv | certaturi, certaturae | certaturarum, certaturorum |
Dativ | certaturae, certaturo | certaturis |
Akkusativ | certaturum, certaturam | certaturos, certatura, certaturas |
Ablativ | certatura, certaturo | certaturis |
Vokativ | certaturum, certatura, certature | certaturi, certatura, certaturae |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | certandum, certanda, certandus | certandi, certandae, certanda |
Genitiv | certandi, certandae | certandarum, certandorum |
Dativ | certandae, certando | certandis |
Akkusativ | certandum, certandam | certanda, certandas, certandos |
Ablativ | certando, certanda | certandis |
Vokativ | certandum, certanda, certande | certandi, certandae, certanda |
152 (259) Formen für „certare“