Formentabelle zu „castigare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigo | castigor |
2. Person Singular | castigas | castigare, castigaris |
3. Person Singular | castigat | castigatur |
1. Person Plural | castigamus | castigamur |
2. Person Plural | castigatis | castigamini |
3. Person Plural | castigant | castigantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigabam | castigabar |
2. Person Singular | castigabas | castigabare, castigabaris |
3. Person Singular | castigabat | castigabatur |
1. Person Plural | castigabamus | castigabamur |
2. Person Plural | castigabatis | castigabamini |
3. Person Plural | castigabant | castigabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigabo | castigabor |
2. Person Singular | castigabis | castigabere, castigaberis |
3. Person Singular | castigabit | castigabitur |
1. Person Plural | castigabimus | castigabimur |
2. Person Plural | castigabitis | castigabimini |
3. Person Plural | castigabunt | castigabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigavi | — |
2. Person Singular | castigavisti | — |
3. Person Singular | castigauit | — |
1. Person Plural | castigavimus | — |
2. Person Plural | castigavistis | — |
3. Person Plural | castigarunt, castigare, castigavere, castigaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigaveram | — |
2. Person Singular | castigaveras | — |
3. Person Singular | castigaverat | — |
1. Person Plural | castigaveramus | — |
2. Person Plural | castigaveratis | — |
3. Person Plural | castigaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigavero | — |
2. Person Singular | castigaris, castigaveris | — |
3. Person Singular | castigaverit | — |
1. Person Plural | castigaverimus | — |
2. Person Plural | castigaveritis | — |
3. Person Plural | castigaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigem | castiger |
2. Person Singular | castiges | castigere, castigeris |
3. Person Singular | castiget | castigetur |
1. Person Plural | castigemus | castigemur |
2. Person Plural | castigetis | castigemini |
3. Person Plural | castigent | castigentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigarem | castigarer |
2. Person Singular | castigares | castigarere, castigareris |
3. Person Singular | castigaret | castigaretur |
1. Person Plural | castigaremus | castigaremur |
2. Person Plural | castigaretis | castigaremini |
3. Person Plural | castigarent | castigarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigaverim | — |
2. Person Singular | castigaris, castigaveris | — |
3. Person Singular | castigaverit | — |
1. Person Plural | castigaverimus | — |
2. Person Plural | castigaveritis | — |
3. Person Plural | castigaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | castigavissem | — |
2. Person Singular | castigavisses | — |
3. Person Singular | castigavisset | — |
1. Person Plural | castigavissemus | — |
2. Person Plural | castigavissetis | — |
3. Person Plural | castigavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | castigare | castigasse, castigavisse |
Passiv | castigari, castigarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | castiga | castigare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | castigate | castigamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | castigato, castigatoreis | castigator |
3. Person Singular | castigato, castigatoreis | castigator |
2. Person Plural | castigatote | — |
3. Person Plural | castiganto | castigantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | castigata, castigatum, castigatus | castigati, castigata, castigatae |
Genitiv | castigati, castigatae | castigatarum, castigatorum |
Dativ | castigato, castigatae, castigatoreis | castigatis |
Akkusativ | castigatum, castigatam | castigatos, castigata, castigatas |
Ablativ | castigata, castigato, castigatoreis | castigatis |
Vokativ | castigatum, castigata, castigate | castigata, castigati, castigatae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | castigans | castigantes, castigantia |
Genitiv | castigantis | castigantium, castigantum |
Dativ | castiganti | castigantibus |
Akkusativ | castigans, castigantem | castigantes, castigantia |
Ablativ | castigante, castiganti | castigantibus |
Vokativ | castigans | castigantes, castigantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | castigatura, castigaturum, castigaturus | castigatura, castigaturae, castigaturi |
Genitiv | castigaturae, castigaturi | castigaturarum, castigaturorum |
Dativ | castigaturae, castigaturo | castigaturis |
Akkusativ | castigaturam, castigaturum | castigatura, castigaturas, castigaturos |
Ablativ | castigatura, castigaturo | castigaturis |
Vokativ | castigatura, castigature, castigaturum | castigatura, castigaturae, castigaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | castigandus, castigandum, castiganda | castigandae, castigandi, castiganda |
Genitiv | castigandae, castigandi | castigandarum, castigandorum |
Dativ | castigando, castigandae | castigandis |
Akkusativ | castigandum, castigandam | castiganda, castigandas, castigandos |
Ablativ | castigando, castiganda | castigandis |
Vokativ | castigandum, castiganda, castigande | castigandae, castigandi, castiganda |
152 (243) Formen für „castigare“