Formentabelle zu „assolare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolo | assolor |
2. Person Singular | assolas | assolare, assolaris |
3. Person Singular | assolat | assolatur |
1. Person Plural | assolamus | assolamur |
2. Person Plural | assolatis | assolamini |
3. Person Plural | assolant | assolantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolabam | assolabar |
2. Person Singular | assolabas | assolabare, assolabaris |
3. Person Singular | assolabat | assolabatur |
1. Person Plural | assolabamus | assolabamur |
2. Person Plural | assolabatis | assolabamini |
3. Person Plural | assolabant | assolabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolabo | assolabor |
2. Person Singular | assolabis | assolabere, assolaberis |
3. Person Singular | assolabit | assolabitur |
1. Person Plural | assolabimus | assolabimur |
2. Person Plural | assolabitis | assolabimini |
3. Person Plural | assolabunt | assolabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolavi | — |
2. Person Singular | assolavisti | — |
3. Person Singular | assolavit | — |
1. Person Plural | assolavimus | — |
2. Person Plural | assolavistis | — |
3. Person Plural | assolare, assolavere, assolaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolaveram | — |
2. Person Singular | assolaveras | — |
3. Person Singular | assolaverat | — |
1. Person Plural | assolaveramus | — |
2. Person Plural | assolaveratis | — |
3. Person Plural | assolaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolavero | — |
2. Person Singular | assolaris, assolaveris | — |
3. Person Singular | assolaverit | — |
1. Person Plural | assolaverimus | — |
2. Person Plural | assolaveritis | — |
3. Person Plural | assolaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolem | assoler |
2. Person Singular | assoles | assolere, assoleris |
3. Person Singular | assolet | assoletur |
1. Person Plural | assolemus | assolemur |
2. Person Plural | assoletis | assolemini |
3. Person Plural | assolent | assolentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolarem | assolarer |
2. Person Singular | assolares | assolarere, assolareris |
3. Person Singular | assolaret | assolaretur |
1. Person Plural | assolaremus | assolaremur |
2. Person Plural | assolaretis | assolaremini |
3. Person Plural | assolarent | assolarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolaverim | — |
2. Person Singular | assolaris, assolaveris | — |
3. Person Singular | assolaverit | — |
1. Person Plural | assolaverimus | — |
2. Person Plural | assolaveritis | — |
3. Person Plural | assolaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | assolavissem | — |
2. Person Singular | assolavisses | — |
3. Person Singular | assolavisset | — |
1. Person Plural | assolavissemus | — |
2. Person Plural | assolavissetis | — |
3. Person Plural | assolavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | assolare | assolavisse |
Passiv | assolari, assolarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | assola | assolare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | assolate | assolamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | assolato | assolator |
3. Person Singular | assolato | assolator |
2. Person Plural | assolatote | — |
3. Person Plural | assolanto | assolantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | assolata, assolatum, assolatus | assolata, assolatae, assolati |
Genitiv | assolatae, assolati | assolatarum, assolatorum |
Dativ | assolatae, assolato | assolatis |
Akkusativ | assolatam, assolatum | assolata, assolatas, assolatos |
Ablativ | assolata, assolato | assolatis |
Vokativ | assolata, assolate, assolatum | assolata, assolatae, assolati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | assolans | assolantes, assolantia |
Genitiv | assolantis | assolantium, assolantum |
Dativ | assolanti | assolantibus |
Akkusativ | assolans, assolantem | assolantes, assolantia |
Ablativ | assolante, assolanti | assolantibus |
Vokativ | assolans | assolantes, assolantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | assolatura, assolaturum, assolaturus | assolatura, assolaturae, assolaturi |
Genitiv | assolaturae, assolaturi | assolaturarum, assolaturorum |
Dativ | assolaturae, assolaturo | assolaturis |
Akkusativ | assolaturam, assolaturum | assolatura, assolaturas, assolaturos |
Ablativ | assolatura, assolaturo | assolaturis |
Vokativ | assolatura, assolature, assolaturum | assolatura, assolaturae, assolaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | assolanda, assolandum, assolandus | assolanda, assolandae, assolandi |
Genitiv | assolandae, assolandi | assolandarum, assolandorum |
Dativ | assolandae, assolando | assolandis |
Akkusativ | assolandam, assolandum | assolanda, assolandas, assolandos |
Ablativ | assolanda, assolando | assolandis |
Vokativ | assolanda, assolande, assolandum | assolanda, assolandae, assolandi |
152 (228) Formen für „assolare“