Formentabelle zu „arrogare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogo | arrogor |
2. Person Singular | arrogas | arrogare, arrogaris |
3. Person Singular | arrogat | arrogatur |
1. Person Plural | arrogamus | arrogamur |
2. Person Plural | arrogatis | arrogamini |
3. Person Plural | arrogant, arrogantius, arogant | arrogantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogabam | arrogabar |
2. Person Singular | arrogabas | arrogabare, arrogabaris |
3. Person Singular | arrogabat | arrogabatur |
1. Person Plural | arrogabamus | arrogabamur |
2. Person Plural | arrogabatis | arrogabamini |
3. Person Plural | arrogabant | arrogabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogabo | arrogabor |
2. Person Singular | arrogabis | arrogabere, arrogaberis |
3. Person Singular | arrogabit | arrogabitur |
1. Person Plural | arrogabimus | arrogabimur |
2. Person Plural | arrogabitis | arrogabimini |
3. Person Plural | arrogabunt | arrogabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogavi | — |
2. Person Singular | arrogavisti | — |
3. Person Singular | arrogavit | — |
1. Person Plural | arrogavimus | — |
2. Person Plural | arrogavistis | — |
3. Person Plural | arrogare, arrogavere, arrogaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogaveram | — |
2. Person Singular | arrogaveras | — |
3. Person Singular | arrogaverat | — |
1. Person Plural | arrogaveramus | — |
2. Person Plural | arrogaveratis | — |
3. Person Plural | arrogaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogavero | — |
2. Person Singular | arrogaris, arrogaveris | — |
3. Person Singular | arrogaverit | — |
1. Person Plural | arrogaverimus | — |
2. Person Plural | arrogaveritis | — |
3. Person Plural | arrogaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogem | arroger |
2. Person Singular | arroges | arrogere, arrogeris |
3. Person Singular | arroget | arrogetur |
1. Person Plural | arrogemus | arrogemur |
2. Person Plural | arrogetis | arrogemini |
3. Person Plural | arrogent | arrogentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogarem | arrogarer |
2. Person Singular | arrogares | arrogarere, arrogareris |
3. Person Singular | arrogaret | arrogaretur |
1. Person Plural | arrogaremus | arrogaremur |
2. Person Plural | arrogaretis | arrogaremini |
3. Person Plural | arrogarent | arrogarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogaverim | — |
2. Person Singular | arrogaris, arrogaveris | — |
3. Person Singular | arrogaverit | — |
1. Person Plural | arrogaverimus | — |
2. Person Plural | arrogaveritis | — |
3. Person Plural | arrogaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arrogavissem | — |
2. Person Singular | arrogavisses | — |
3. Person Singular | arrogavisset | — |
1. Person Plural | arrogavissemus | — |
2. Person Plural | arrogavissetis | — |
3. Person Plural | arrogavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | arrogare | arrogavisse |
Passiv | arrogari, arrogarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | arroga | arrogare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | arrogate | arrogamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | arrogato, arrogatoreis | arrogator |
3. Person Singular | arrogato, arrogatoreis | arrogator |
2. Person Plural | arrogatote | — |
3. Person Plural | arroganto | arrogantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | arrogata, arrogatum, arrogatus | arrogata, arrogatae, arrogati |
Genitiv | arrogatae, arrogati | arrogatarum, arrogatorum |
Dativ | arrogatae, arrogato, arrogatoreis | arrogatis |
Akkusativ | arrogatam, arrogatum | arrogata, arrogatas, arrogatos |
Ablativ | arrogata, arrogato, arrogatoreis | arrogatis |
Vokativ | arrogata, arrogate, arrogatum | arrogata, arrogatae, arrogati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | arrogans | arrogantia, arogantia, arrogancia, arrogantes |
Genitiv | arrogantis | arrogantium |
Dativ | arroganti | arrogantibus |
Akkusativ | arrogans, arrogantem | arrogantia, arogantia, arrogancia, arrogantes |
Ablativ | arroganti, arrogante | arrogantibus |
Vokativ | arrogans | arrogantia, arogantia, arrogancia, arrogantes |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | arrogatura, arrogaturum, arrogaturus | arrogatura, arrogaturae, arrogaturi |
Genitiv | arrogaturae, arrogaturi | arrogaturarum, arrogaturorum |
Dativ | arrogaturae, arrogaturo | arrogaturis |
Akkusativ | arrogaturam, arrogaturum | arrogatura, arrogaturas, arrogaturos |
Ablativ | arrogatura, arrogaturo | arrogaturis |
Vokativ | arrogatura, arrogature, arrogaturum | arrogatura, arrogaturae, arrogaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | arroganda, arrogandum, arrogandus | arroganda, arrogandae, arrogandi |
Genitiv | arrogandae, arrogandi | arrogandarum, arrogandorum |
Dativ | arrogandae, arrogando | arrogandis |
Akkusativ | arrogandam, arrogandum | arroganda, arrogandas, arrogandos |
Ablativ | arroganda, arrogando | arrogandis |
Vokativ | arroganda, arrogande, arrogandum | arroganda, arrogandae, arrogandi |
152 (241) Formen für „arrogare“