Formentabelle zu „argutare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arguto | argutor |
2. Person Singular | argutas | argutare, argutaris |
3. Person Singular | argutat | argutatur |
1. Person Plural | argutamus | argutamur |
2. Person Plural | argutatis | argutamini |
3. Person Plural | argutant | argutantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutabam | argutabar |
2. Person Singular | argutabas | argutabare, argutabaris |
3. Person Singular | argutabat | argutabatur |
1. Person Plural | argutabamus | argutabamur |
2. Person Plural | argutabatis | argutabamini |
3. Person Plural | argutabant | argutabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutabo | argutabor |
2. Person Singular | argutabis | argutabere, argutaberis |
3. Person Singular | argutabit | argutabitur |
1. Person Plural | argutabimus | argutabimur |
2. Person Plural | argutabitis | argutabimini |
3. Person Plural | argutabunt | argutabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutavi | — |
2. Person Singular | argutavisti | — |
3. Person Singular | argutavit | — |
1. Person Plural | argutavimus | — |
2. Person Plural | argutavistis | — |
3. Person Plural | argutare, argutavere, argutaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutaveram | — |
2. Person Singular | argutaveras | — |
3. Person Singular | argutaverat | — |
1. Person Plural | argutaveramus | — |
2. Person Plural | argutaveratis | — |
3. Person Plural | argutaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutavero | — |
2. Person Singular | argutaris, argutaveris | — |
3. Person Singular | argutaverit | — |
1. Person Plural | argutaverimus | — |
2. Person Plural | argutaveritis | — |
3. Person Plural | argutaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutem | arguter |
2. Person Singular | argutes | argutere, arguteris |
3. Person Singular | argutet | argutetur |
1. Person Plural | argutemus | argutemur |
2. Person Plural | argutetis | argutemini |
3. Person Plural | argutent | argutentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutarem | argutarer |
2. Person Singular | argutares | argutarere, argutareris |
3. Person Singular | argutaret | argutaretur |
1. Person Plural | argutaremus | argutaremur |
2. Person Plural | argutaretis | argutaremini |
3. Person Plural | argutarent | argutarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutaverim | — |
2. Person Singular | argutaris, argutaveris | — |
3. Person Singular | argutaverit | — |
1. Person Plural | argutaverimus | — |
2. Person Plural | argutaveritis | — |
3. Person Plural | argutaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | argutavissem | — |
2. Person Singular | argutavisses | — |
3. Person Singular | argutavisset | — |
1. Person Plural | argutavissemus | — |
2. Person Plural | argutavissetis | — |
3. Person Plural | argutavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | argutare | argutavisse |
Passiv | argutari, argutarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | arguta | argutare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | argutate | argutamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | argutato, argutatoreis | argutator |
3. Person Singular | argutato, argutatoreis | argutator |
2. Person Plural | argutatote | — |
3. Person Plural | argutanto | argutantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | argutata, argutatum, argutatus | argutata, argutatae, argutati |
Genitiv | argutatae, argutati | argutatarum, argutatorum |
Dativ | argutatae, argutato, argutatoreis | argutatis |
Akkusativ | argutatam, argutatum | argutata, argutatas, argutatos |
Ablativ | argutata, argutato, argutatoreis | argutatis |
Vokativ | argutata, argutate, argutatum | argutata, argutatae, argutati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | argutans | argutantes, argutantia |
Genitiv | argutantis | argutantium, argutantum |
Dativ | argutanti | argutantibus |
Akkusativ | argutans, argutantem | argutantes, argutantia |
Ablativ | argutante, argutanti | argutantibus |
Vokativ | argutans | argutantes, argutantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | argutatura, argutaturum, argutaturus | argutatura, argutaturae, argutaturi |
Genitiv | argutaturae, argutaturi | argutaturarum, argutaturorum |
Dativ | argutaturae, argutaturo | argutaturis |
Akkusativ | argutaturam, argutaturum | argutatura, argutaturas, argutaturos |
Ablativ | argutatura, argutaturo | argutaturis |
Vokativ | argutatura, argutature, argutaturum | argutatura, argutaturae, argutaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | argutanda, argutandum, argutandus | argutanda, argutandae, argutandi |
Genitiv | argutandae, argutandi | argutandarum, argutandorum |
Dativ | argutandae, argutando | argutandis |
Akkusativ | argutandam, argutandum | argutanda, argutandas, argutandos |
Ablativ | argutanda, argutando | argutandis |
Vokativ | argutanda, argutande, argutandum | argutanda, argutandae, argutandi |
152 (234) Formen für „argutare“