Formentabelle zu „appretiare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular |
Warning: Division by zero in /srv/data/web/vhosts/www.latein.me/htdocs/formTable.php on line 463
appretio | appretior |
2. Person Singular | appretias | appretiare, appretiaris |
3. Person Singular | appretiat | appretiatur |
1. Person Plural | appretiamus | appretiamur |
2. Person Plural | appretiatis | appretiamini |
3. Person Plural | appretiant | appretiantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiabam | appretiabar |
2. Person Singular | appretiabas | appretiabare, appretiabaris |
3. Person Singular | appretiabat | appretiabatur |
1. Person Plural | appretiabamus | appretiabamur |
2. Person Plural | appretiabatis | appretiabamini |
3. Person Plural | appretiabant | appretiabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiabo | appretiabor |
2. Person Singular | appretiabis | appretiabere, appretiaberis |
3. Person Singular | appretiabit | appretiabitur |
1. Person Plural | appretiabimus | appretiabimur |
2. Person Plural | appretiabitis | appretiabimini |
3. Person Plural | appretiabunt | appretiabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiavi | — |
2. Person Singular | appretiavisti | — |
3. Person Singular | appretiavit | — |
1. Person Plural | appretiavimus | — |
2. Person Plural | appretiavistis | — |
3. Person Plural | appretiare, appretiavere, appretiaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiaveram | — |
2. Person Singular | appretiaveras | — |
3. Person Singular | appretiaverat | — |
1. Person Plural | appretiaveramus | — |
2. Person Plural | appretiaveratis | — |
3. Person Plural | appretiaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiavero | — |
2. Person Singular | appretiaris, appretiaveris | — |
3. Person Singular | appretiaverit | — |
1. Person Plural | appretiaverimus | — |
2. Person Plural | appretiaveritis | — |
3. Person Plural | appretiaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiem | appretier |
2. Person Singular | appreties | appretiere, appretieris |
3. Person Singular | appretiet | appretietur |
1. Person Plural | appretiemus | appretiemur |
2. Person Plural | appretietis | appretiemini |
3. Person Plural | appretient | appretientur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiarem | appretiarer |
2. Person Singular | appretiares | appretiarere, appretiareris |
3. Person Singular | appretiaret | appretiaretur |
1. Person Plural | appretiaremus | appretiaremur |
2. Person Plural | appretiaretis | appretiaremini |
3. Person Plural | appretiarent | appretiarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiaverim | — |
2. Person Singular | appretiaris, appretiaveris | — |
3. Person Singular | appretiaverit | — |
1. Person Plural | appretiaverimus | — |
2. Person Plural | appretiaveritis | — |
3. Person Plural | appretiaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | appretiavissem | — |
2. Person Singular | appretiavisses | — |
3. Person Singular | appretiavisset | — |
1. Person Plural | appretiavissemus | — |
2. Person Plural | appretiavissetis | — |
3. Person Plural | appretiavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | appretiare | appretiavisse |
Passiv | appretiari, appretiarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | appretia | appretiare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | appretiate | appretiamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | appretiato | appretiator |
3. Person Singular | appretiato | appretiator |
2. Person Plural | appretiatote | — |
3. Person Plural | appretianto | appretiantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | appretiata, appretiatum, appretiatus | appretiata, appretiatae, appretiati |
Genitiv | appretiatae, appretiati | appretiatarum, appretiatorum |
Dativ | appretiatae, appretiato | appretiatis |
Akkusativ | appretiatam, appretiatum | appretiata, appretiatas, appretiatos |
Ablativ | appretiata, appretiato | appretiatis |
Vokativ | appretiata, appretiate, appretiatum | appretiata, appretiatae, appretiati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | appretians | appretiantes, appretiantia |
Genitiv | appretiantis | appretiantium, appretiantum |
Dativ | appretianti | appretiantibus |
Akkusativ | appretians, appretiantem | appretiantes, appretiantia |
Ablativ | appretiante, appretianti | appretiantibus |
Vokativ | appretians | appretiantes, appretiantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | appretiatura, appretiaturum, appretiaturus | appretiatura, appretiaturae, appretiaturi |
Genitiv | appretiaturae, appretiaturi | appretiaturarum, appretiaturorum |
Dativ | appretiaturae, appretiaturo | appretiaturis |
Akkusativ | appretiaturam, appretiaturum | appretiatura, appretiaturas, appretiaturos |
Ablativ | appretiatura, appretiaturo | appretiaturis |
Vokativ | appretiatura, appretiature, appretiaturum | appretiatura, appretiaturae, appretiaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | appretianda, appretiandum, appretiandus | appretianda, appretiandae, appretiandi |
Genitiv | appretiandae, appretiandi | appretiandarum, appretiandorum |
Dativ | appretiandae, appretiando | appretiandis |
Akkusativ | appretiandam, appretiandum | appretianda, appretiandas, appretiandos |
Ablativ | appretianda, appretiando | appretiandis |
Vokativ | appretianda, appretiande, appretiandum | appretianda, appretiandae, appretiandi |
152 (228) Formen für „appretiare“