Formentabelle zu „anculare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculo | anculor |
2. Person Singular | anculas | anculare, ancularis |
3. Person Singular | anculat | anculatur |
1. Person Plural | anculamus | anculamur |
2. Person Plural | anculatis | anculamini |
3. Person Plural | anculant | anculantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculabam | anculabar |
2. Person Singular | anculabas | anculabare, anculabaris |
3. Person Singular | anculabat | anculabatur |
1. Person Plural | anculabamus | anculabamur |
2. Person Plural | anculabatis | anculabamini |
3. Person Plural | anculabant | anculabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculabo | anculabor |
2. Person Singular | anculabis | anculabere, anculaberis |
3. Person Singular | anculabit | anculabitur |
1. Person Plural | anculabimus | anculabimur |
2. Person Plural | anculabitis | anculabimini |
3. Person Plural | anculabunt | anculabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculavi | — |
2. Person Singular | anculavisti | — |
3. Person Singular | anculavit | — |
1. Person Plural | anculavimus | — |
2. Person Plural | anculavistis | — |
3. Person Plural | anculare, anculavere, anculaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculaveram | — |
2. Person Singular | anculaveras | — |
3. Person Singular | anculaverat | — |
1. Person Plural | anculaveramus | — |
2. Person Plural | anculaveratis | — |
3. Person Plural | anculaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculavero | — |
2. Person Singular | ancularis, anculaveris | — |
3. Person Singular | anculaverit | — |
1. Person Plural | anculaverimus | — |
2. Person Plural | anculaveritis | — |
3. Person Plural | anculaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculem | anculer |
2. Person Singular | ancules | anculere, anculeris |
3. Person Singular | anculet | anculetur |
1. Person Plural | anculemus | anculemur |
2. Person Plural | anculetis | anculemini |
3. Person Plural | anculent | anculentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ancularem | ancularer |
2. Person Singular | anculares | ancularere, anculareris |
3. Person Singular | ancularet | ancularetur |
1. Person Plural | ancularemus | ancularemur |
2. Person Plural | ancularetis | ancularemini |
3. Person Plural | ancularent | ancularentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculaverim, angularim | — |
2. Person Singular | ancularis, anculaveris | — |
3. Person Singular | anculaverit | — |
1. Person Plural | anculaverimus | — |
2. Person Plural | anculaveritis | — |
3. Person Plural | anculaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | anculavissem | — |
2. Person Singular | anculavisses | — |
3. Person Singular | anculavisset | — |
1. Person Plural | anculavissemus | — |
2. Person Plural | anculavissetis | — |
3. Person Plural | anculavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | anculare | anculavisse |
Passiv | anculari, ancularier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | octangula, ancula | anculare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | anculate | anculamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | anculato | anculator |
3. Person Singular | anculato | anculator |
2. Person Plural | anculatote | — |
3. Person Plural | anculanto | anculantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | anculata, anculatum, anculatus | anculata, anculatae, anculati |
Genitiv | anculatae, anculati | anculatarum, anculatorum |
Dativ | anculatae, anculato | anculatis |
Akkusativ | anculatam, anculatum | anculata, anculatas, anculatos |
Ablativ | anculata, anculato | anculatis |
Vokativ | anculata, anculate, anculatum | anculata, anculatae, anculati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | anculans | anculantes, anculantia |
Genitiv | anculantis | anculantium, anculantum |
Dativ | anculanti | anculantibus |
Akkusativ | anculans, anculantem | anculantes, anculantia |
Ablativ | anculante, anculanti | anculantibus |
Vokativ | anculans | anculantes, anculantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | anculatura, anculaturum, anculaturus | anculatura, anculaturae, anculaturi |
Genitiv | anculaturae, anculaturi | anculaturarum, anculaturorum |
Dativ | anculaturae, anculaturo | anculaturis |
Akkusativ | anculaturam, anculaturum | anculatura, anculaturas, anculaturos |
Ablativ | anculatura, anculaturo | anculaturis |
Vokativ | anculatura, anculature, anculaturum | anculatura, anculaturae, anculaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | anculanda, anculandum, anculandus | anculanda, anculandae, anculandi |
Genitiv | anculandae, anculandi | anculandarum, anculandorum |
Dativ | anculandae, anculando | anculandis |
Akkusativ | anculandam, anculandum | anculanda, anculandas, anculandos |
Ablativ | anculanda, anculando | anculandis |
Vokativ | anculanda, anculande, anculandum | anculanda, anculandae, anculandi |
152 (230) Formen für „anculare“