Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "advenire"

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	advenio	advenior
2. Person Singular	aduenis	adveniris
3. Person Singular	aduenit	advenitur
1. Person Plural	advenimus	advenimur
2. Person Plural	advenitis	advenimini
3. Person Plural	adueniunt	adveniuntur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	advenbam, adveniebam	adveniebar
2. Person Singular	adveniebas, advenbas	adveniebare, adveniebaris
3. Person Singular	adveniebat, advenbat	adveniebatur
1. Person Plural	adveniebamus, advenbamus	adveniebamur
2. Person Plural	advenbatis, adveniebatis	adveniebamini
3. Person Plural	adveniebant, advenbant	adveniebantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	adveniam, advenibo	advenibor, adveniar
2. Person Singular	advenibis, advenies	adveniberis, adveniere, advenieris
3. Person Singular	advenibit, adueniet	adveniberit, advenietur
1. Person Plural	advenibimus, adveniemus	advenibimur, adveniemur
2. Person Plural	advenibitis, advenietis	advenibimini, adveniemini
3. Person Plural	advenibunt, advenient	advenientur, advenibuntur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	adveni, advenierim, adveniire	—
2. Person Singular	advenisti	—
3. Person Singular	aduenit	—
1. Person Plural	advenimus	—
2. Person Plural	advenistis	—
3. Person Plural	aduenere, aduenerunt	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	adveneram	—
2. Person Singular	adveneras	—
3. Person Singular	aduenerat	—
1. Person Plural	adveneramus	—
2. Person Plural	adveneratis	—
3. Person Plural	advenerant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	advenero	—
2. Person Singular	adveneris	—
3. Person Singular	aduenerit	—
1. Person Plural	advenerimus	—
2. Person Plural	adveneritis	—
3. Person Plural	advenerint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	adveniam	adveniar
2. Person Singular	advenias	adveniare, adveniaris
3. Person Singular	adveniat	adveniatur
1. Person Plural	adveniamus	adveniamur
2. Person Plural	adveniatis	adveniamini
3. Person Plural	adveniant	adveniantur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	advenirem	advenirer
2. Person Singular	advenires	advenirere, advenireris
3. Person Singular	adveniret	adveniretur
1. Person Plural	adveniremus	adveniremur
2. Person Plural	adveniretis	adveniremini
3. Person Plural	advenirent	advenirentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	advenerim	—
2. Person Singular	adveneris	—
3. Person Singular	aduenerit	—
1. Person Plural	advenerimus	—
2. Person Plural	adveneritis	—
3. Person Plural	advenerint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	advenissem	—
2. Person Singular	advenisses	—
3. Person Singular	aduenisset	—
1. Person Plural	advenissemus	—
2. Person Plural	advenissetis	—
3. Person Plural	advenissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	advenire	aduenisse
Passiv	adveniri, advenirier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	adveni, advenierim, adveniire	advenire
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	advenite	advenimini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	advenito	advenitor
3. Person Singular	advenito	advenitor
2. Person Plural	advenitote	—
3. Person Plural	adveniunto	adveniuntor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	aduentus, adventa, aduentum	adventi, adventa, adventae
Genitiv	adventi, adventi, adventae	adventorum, adventorum, adventarum
Dativ	advento, advento, adventae	adventis
Akkusativ	aduentum, aduentum, adventam	adventas, adventa, adventos
Ablativ	adventa, advento, advento	adventis
Vokativ	aduentum, advente, adventa	adventi, adventa, adventae

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	adueniens	aduenientes, advenientia
Genitiv	aduenientis	advenientium, advenientum
Dativ	aduenienti	advenientibus
Akkusativ	adueniens, aduenientem	aduenientes, advenientia
Ablativ	aduenienti, adveniente	advenientibus
Vokativ	adueniens	aduenientes, advenientia

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	adventurus, adventura, adventurum	adventuri, adventura, adventurae
Genitiv	adventuri, adventuri, adventurae	adventurorum, adventurorum, adventurarum
Dativ	adventuro, adventuro, adventurae	adventuris
Akkusativ	adventurum, adventurum, adventuram	adventuras, adventura, adventuros
Ablativ	adventura, adventuro, adventuro	adventuris
Vokativ	adventurum, adventure, adventura	adventuri, adventura, adventurae

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	adveniundus, adveniunda, adveniendum, adveniendus, advenienda, adveniundum	adveniundi, adveniendae, adveniunda, adveniendi, adveniundae, advenienda
Genitiv	adveniundi, adveniendae, adveniundi, adveniundae, adveniendi, adveniendi	adveniendorum, adveniendorum, adveniendarum, adveniundorum, adveniundorum, adveniundarum
Dativ	adveniendo, adveniendo, adveniendae, adveniundo, adveniundo, adveniundae	adveniundis, adveniendis
Akkusativ	adveniundum, adveniundum, adveniendam, adveniendum, adveniendum, adveniundam	adveniundas, advenienda, adveniendos, adveniendas, adveniunda, adveniundos
Ablativ	adveniendo, adveniendo, adveniunda, adveniundo, adveniundo, advenienda	adveniundis, adveniendis
Vokativ	adveniundum, adveniunde, adveniunda, adveniendum, adveniende, advenienda	advenienda, adveniundi, adveniendae, adveniunda, adveniendi, adveniundae

Adverb

	Grundform
Positiv	—
Komparativ	—
Superlativ	—

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum