Formentabelle zu „ablegare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablego | ablegor |
2. Person Singular | ablegas | ablegare, ablegaris |
3. Person Singular | ablegat | ablegatur |
1. Person Plural | ablegamus | ablegamur |
2. Person Plural | ablegatis | ablegamini |
3. Person Plural | ablegant | ablegantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegabam | ablegabar |
2. Person Singular | ablegabas | ablegabare, ablegabaris |
3. Person Singular | ablegabat | ablegabatur |
1. Person Plural | ablegabamus | ablegabamur |
2. Person Plural | ablegabatis | ablegabamini |
3. Person Plural | ablegabant | ablegabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegabo | ablegabor |
2. Person Singular | ablegabis | ablegabere, ablegaberis |
3. Person Singular | ablegabit | ablegabitur |
1. Person Plural | ablegabimus | ablegabimur |
2. Person Plural | ablegabitis | ablegabimini |
3. Person Plural | ablegabunt | ablegabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegavi | — |
2. Person Singular | ablegavisti | — |
3. Person Singular | ablegavit | — |
1. Person Plural | ablegavimus | — |
2. Person Plural | ablegavistis | — |
3. Person Plural | ablegare, ablegavere, ablegaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegaveram | — |
2. Person Singular | ablegaveras | — |
3. Person Singular | ablegarat, ablegaverat | — |
1. Person Plural | ablegaveramus | — |
2. Person Plural | ablegaveratis | — |
3. Person Plural | ablegaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegavero | — |
2. Person Singular | ablegaris, ablegaveris | — |
3. Person Singular | ablegaverit | — |
1. Person Plural | ablegaverimus | — |
2. Person Plural | ablegaveritis | — |
3. Person Plural | ablegaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegem | ableger |
2. Person Singular | ableges | ablegere, ablegeris |
3. Person Singular | ableget | ablegetur |
1. Person Plural | ablegemus | ablegemur |
2. Person Plural | ablegetis | ablegemini |
3. Person Plural | ablegent | ablegentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegarem | ablegarer |
2. Person Singular | ablegares | ablegarere, ablegareris |
3. Person Singular | ablegaret | ablegaretur |
1. Person Plural | ablegaremus | ablegaremur |
2. Person Plural | ablegaretis | ablegaremini |
3. Person Plural | ablegarent | ablegarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegaverim | — |
2. Person Singular | ablegaris, ablegaveris | — |
3. Person Singular | ablegaverit | — |
1. Person Plural | ablegaverimus | — |
2. Person Plural | ablegaveritis | — |
3. Person Plural | ablegaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | ablegavissem | — |
2. Person Singular | ablegavisses | — |
3. Person Singular | ablegavisset | — |
1. Person Plural | ablegavissemus | — |
2. Person Plural | ablegavissetis | — |
3. Person Plural | ablegavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | ablegare | ablegavisse |
Passiv | ablegari, ablegarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | ablega | ablegare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | ablegate | ablegamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | ablegato | ablegator |
3. Person Singular | ablegato | ablegator |
2. Person Plural | ablegatote | — |
3. Person Plural | ableganto | ablegantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ablegatus, ablegatum, ablegata | ablegata, ablegatae, ablegati |
Genitiv | ablegatae, ablegati | ablegatarum, ablegatorum |
Dativ | ablegato, ablegatae | ablegatis |
Akkusativ | ablegatum, ablegatam | ablegatosque, ablegata, ablegatas, ablegatos |
Ablativ | ablegato, ablegata | ablegatis |
Vokativ | ablegatum, ablegata, ablegate | ablegata, ablegatae, ablegati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ablegans | ablegantes, ablegantia |
Genitiv | ablegantis | ablegantium, ablegantum |
Dativ | ableganti | ablegantibus |
Akkusativ | ablegans, ablegantem | ablegantes, ablegantia |
Ablativ | ablegante, ableganti | ablegantibus |
Vokativ | ablegans | ablegantes, ablegantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ablegatura, ablegaturum, ablegaturus | ablegatura, ablegaturae, ablegaturi |
Genitiv | ablegaturae, ablegaturi | ablegaturarum, ablegaturorum |
Dativ | ablegaturae, ablegaturo | ablegaturis |
Akkusativ | ablegaturam, ablegaturum | ablegatura, ablegaturas, ablegaturos |
Ablativ | ablegatura, ablegaturo | ablegaturis |
Vokativ | ablegatura, ablegature, ablegaturum | ablegatura, ablegaturae, ablegaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | ablegandum, ableganda, ablegandus | ableganda, ablegandae, ablegandi |
Genitiv | ablegandae, ablegandi | ablegandarum, ablegandorum |
Dativ | ablegandae, ablegando | ablegandis |
Akkusativ | ablegandum, ablegandam | ablegandos, ableganda, ablegandas |
Ablativ | ableganda, ablegando | ablegandis |
Vokativ | ablegandum, ableganda, ablegande | ableganda, ablegandae, ablegandi |
152 (230) Formen für „ablegare“